Δημοσιεύτηκε και στη σημερινή Αυγή η είδηση για το έγγραφο που έστειλε ο Εισαγγελέας της Ρόδου στον Κοσμήτορα της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, προκειμένου "να ελέγξει πληροφορίες που περιήλθαν στην εισαγγελία για την κατάληψη παν/μιακού κτηρίου από άγνωστο αριθμό φοιτητών, οι οποίοι ανήκουν στον αντεξουσιαστικό χώρο [...]Στον χώρο αυτό φιλοξενούνται επίσης άστεγοι αλλοδαποί, οι οποίοι διαμένουν παράνομα στη χώρα. Ενίοτε δε τον χώρο αυτό επισκέπτονται ανήλικοι μαθητές των γειτονικών Λυκείων, οι οποίοι και συνδιαλέγονται με άγνωστο περιεχόμενο της συνομιλίας τους με όλους τους παραπάνω"
Ας δοκιμάσουμε να ρίξουμε μια ματιά στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα των τελευταίων μηνών και κατά πόσον αυτή δεν αντανακλάται στη συγκεκριμένη εισαγγελική παρέμβαση, πριν σπεύσουμε να πούμε ότι το κείμενο "θυμίζει άλλες εποχές" ή αποκαλύπτει επικίνδυνες πρακτικές των διωκτικών αρχών. Κι αν το ιδίωμα είναι πιθανόν περισσότερο από το σύνηθες αποκαλυπτικό των ηθικών και κοινωνικών διαθέσεων του συντάξαντος το κείμενο, το περιεχόμενο συνομιλεί αρμονικά με τη ρητορική περί μιας κοινωνίας σε συνθήκες επικινδυνότητας, ονοματίζοντας ταυτόσημα και τους συνήθεις φορείς της επικινδυνότητας ή της κοινωνικής αταξίας: αντιεξουσιαστικός χώρος, άστεγοι αλλοδαποί, ανήλικοι που συνδιαλέγονται με τους παραπάνω...
Δανείζομαι από το δημοσίευμα της Αυγής την αφήγηση των περιστατικών πριν μεταφραστούν στο νομικό ιδίωμα του εγγράφου:
"Ο χώρος για τον οποίο κάνει λόγο ο εισαγγελέας είναι το παλιό κυλικείο, που βρίσκεται εντός των ορίων της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και το οποίο φοιτητές έχουν μετατρέψει σε αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο, πραγματοποιώντας συζητήσεις, προβολές, εκδηλώσεις κλπ. Όπως αναφέρουν και στο μπλογκ τους, η κατάληψη έγινε μετά από πρωτοβουλία ανεξάρτητων φοιτητών, με κύριο μέλημα την αξιοποίηση του χώρου. Σύμφωνα με πληροφορίες, το κτίριο προοριζόταν να στεγάσει γραφεία του φοιτητικού συλλόγου, καθώς και τις ανεξάρτητες ομάδες ραδιοφώνου και κινηματογράφου του παν/μίου, ωστόσο λόγω σθεναρής αντίδρασης της ΔΑΠ, που είναι η κυρίαρχη δύναμη και επιθυμούσε την αποκλειστική χρήση των γραφείων από τον σύλλογο, παρέμενε από τον Σεπτέμβρη του 2008 αχρησιμοποίητο".
Τίποτα παραπάνω, δηλαδή, από τα γνωστά στέκια με τα οποία συμβιώνουμε χρόνια, ενίοτε συμμετέχουμε σε πολιτικές ή πολιτιστικές εκδηλώσεις που οργανώνονται σ' αυτά αλλά συνήθως τα ξεχνάμε. Όμως τι περιμέναμε όταν διαρρηγνύαμε τα ιμάτιά μας για την παραβίαση του ασύλου από εξωπανεπιστημιακά στοιχεία; Ότι θα μας ρώταγε ο εισαγγελέας ποια πόρτα να κτυπήσει; Κι ακόμα, γιατί ο εισαγγελέας να μην ανησυχήσει για τους "ανήλικους μαθητές", όταν το μείζον μέλημα εκείνων που τυρβάζουν περί βίας είναι να μεταφέρουν αυτό το "άγνωστο περιεχόμενο του λόγου τους" στο χώρο του προβλέψιμου, του μετρήσιμου, του ιάσιμου;
Μια χαρά τα κάνει ο εισαγγελέας. Εμείς του παραγγέλνουμε κι εκείνος ανταποκρίνεται πάραυτα.
Προτείνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου