"Από την άλλη, οι «αγανακτισμένοι» νεαροί, επειδή είναι τραγικά άσχετοι με την τέχνη, δεν υποψιάστηκαν ότι το έργο αυτό, ως έργο μεταμυθοπλασίας, θα μπορούσε να περιλάβει την αντίρρησή τους, να εγγράψει και τη δική τους φωνή στο ίδιο το καλλιτεχνικό γεγονός. Μάλιστα, η αντίρρησή τους θα μπορούσε ακόμη και να φωτίσει διαφορετικά το έργο. Αλλά για να συμβεί κάτι τέτοιο, έπρεπε να γίνει η παράσταση. Προτίμησαν να την καταστρέψουν. Γι' αυτό και δεν έχουν σχέση με την αριστερά. Αγράμματη αριστερά δεν υπάρχει".[1]
Εγώ τώρα που δηλώνω αριστερή, συχνάζω στο θέατρο, όμως δεν συμβαίνει να γνωρίζω ούτε το λογοτεχνικό έργο του κ. Φάις ούτε ότι κάνει μεταμυθοπλασία, όπως ενημερώνομαι, εγώ τώρα τι κάνω; Βγαίνω από το καβούκι ή το κλείνω εντελώς και δεν ξεμυτάω πια;
[1] Απόσπσμα από το κείμενο του Κώστα Βούλγαρη στη σημερινή Αυγή, με τίτλο "Το κείμενο του Μισέλ Φάις και η πραγματικότητα Κωνσταντίνα Κούνεβα". Οι υπογραμμίσεις δικές μου.
Κρίμα που ένα ενδιαφέρον κείμενο για το θέατρο υπέκυψε στην ευκολία των αφορισμών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου