Όταν έγραφα την προηγούμενη ανάρτηση για τους απεργούς πείνας, δεν γνώριζα ότι ο Νίκος Κουνταρδάς, προφυλακισμένος από τις 15 Μαΐου με την κατηγορία ότι παραβίασε τους περιοριστικούς όρους που του είχαν επιβληθεί για υπόθεση συμμετοχής σε εμπρησμό ενός ΑΤΜ το 2007, δηλαδή δύο χρόνια αργότερα από την ημερομηνία τέλεσης του αδικήματος για το οποίο κατηγορείται,* είχε ξεκινήσει και πάλι την απεργία δίψας. Δεν γνώριζα ότι, όταν έγραφα για το κρίσιμο στοιχείο του χρόνου, μιλούσα για μια συγκεκριμένη αναμέτρηση, με πραγματικό και παρόντα τον χρόνο. Εδώ μάλιστα, η ειδοποιός διαφορά με το προηγούμενο κείμενο δεν έγκειται μόνον στον θεωρητικό του χαρακτήρα αλλά και στην ίδια την νοηματοδότηση του χρόνου που, στην περίπτωση αυτή, δεν συναρθρώνεται με την διάρκεια έκτισης επιβληθείσας ποινής: Ο Νίκος Κουνταρδάς δεν εκτίει ποινή που του επιβλήθηκε μετά την εκδίκαση της υπόθεσής του, είναι προφυλακισμένος εν αναμονή της κρίσης περί της ενοχής του και τυπικά αθώος μέχρι τότε. Κατά συνέπεια, υπάρχει πάντα ανοικτό το ενδεχόμενο να απαλλαγεί στο ακροατήριο στον βαθμό που ο γραφειοκρατικός χρόνος θα του δώσει παράταση ζωής.
Ποιο είναι, λοιπόν, το αντικείμενο της τιμωρητικής βίας, αν δεν υπάρχει ακόμα η θεσμική αλήθεια περί ενοχής; Και πόσο εμπλέκεται η τιμωρητική βία με την απρόσωπη γραφειοκρατική διαδικασία, πόσο "γυμνή" από σημάνσεις είναι η σχέση του αργού γραφειοκρατικού χρόνου με τον "αργό θάνατο" του απεργού πείνας; Κυρίως, ποιο είναι το επίδικο; Να αποδοθεί δικαιοσύνη ή να μην αμφισβητηθεί η εγκυρότητα μιας απόφασης περί ενοχής, που έχει ήδη κριθεί στο εξω-δικαστικό πεδίο; Και ποιοί είναι οι αποδέκτες αυτής της κρίσης; Προφανώς όχι ο μόνον ο Νίκος Κουνταρδάς αλλά κυρίως οι θεατές της σύγκρουσης· συμπαραστάτες ή μη, οι θεατές και συμμέτοχοι στους τρόπους άσκησης μιας εξουσίας, ακόμα κι όταν ο Λόγος της ξεδιπλώνεται στο αποστειρωμένο πεδίο του γραφειοκρατικού χρόνου.
Ας ελπίσουμε να είναι ευέλικτη γιατί αν, κάτω από αυτές τις συνθήκες, χαθεί μια ανθρώπινη ζωή η ανασήμανσή της ως "ζωή ανάξια να βιωθεί"** είναι πολύ δύσκολο να αποσπάσει κοινωνική συναίνεση.
Καλή δύναμη Νίκο Κουνταρδά!
-----------------------------------------
* Παραθέτω λεπτομέρειες από τη σχετική σελίδα του tvxs: " Ο κατηγορούμενος δεν πέρασε από αυτόφωρη διαδικασία εκείνη την ημέρα και η υπόθεση έμεινε στο «συρτάρι» για αρκετούς μήνες. Τον Φεβρουάριο του 2009 ο Κουνταρδάς ειδοποιήθηκε ότι τίθεται υπό περιοριστικούς όρους. Του απαγορεύθηκε η έξοδος από τη χώρα και υποχρεώθηκε να καταβάλει εγγύηση 5.000 ευρώ και να εμφανίζεται δύο φορές το μήνα στο αστυνομικό τμήμα. Ενώ κατέθεσε αίτηση για απαλλαγή από τους περιοριστικούς όρους, αυτή απορρίφθηκε τον περασμένο Απρίλιο. Ωστόσο, λόγω της αίτησης, ο κατηγορούμενος θεώρησε ότι δεν χρειάζεται να εμφανίζεται στο τμήμα και όταν ειδοποιήθηκε ότι η αίτησή του απορρίφθηκε, επανεμφανίστηκε στο ΑΤ της περιοχής, την 1η Μαΐου, για να δώσει το «παρών». Έφυγε χωρίς να υπογράψει κανένα χαρτί, καθώς οι αρμόδιοι αστυνομικοί τού είπαν ότι ο φάκελός του «δεν υπάρχει». Την επόμενη φορά που εμφανίστηκε για να δηλώσει παρουσία, στις 16 Μαΐου, ο φάκελός του περιείχε την κατηγορία ότι παραβίασε τους περιοριστικούς όρους και συνελήφθη απευθείας. Πέρασε με εξπρές διαδικασίες από τον εισαγγελέα και προφυλακίστηκε στις φυλακές της Κομοτηνής" [http://www.tvxs.gr/v12901]
Σημειώνω επίσης ότι, όπως έγραφα και σε προηγούμενη ανάρτηση [Λόγοι του Δεκέμβρη], δύο φοιτητές που διαμένουν στην Ξάνθη κλήθηκαν ως κατηγορούμενοι στο πταισματοδικείο, μετά από κατηγορίες που τους προσάπτει η αστυνομική διεύθυνση της περιοχής, σχετικά με κινητοποίηση μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Οι δύο φοιτητές καλούνται στον πταισματοδίκη για ένα περιστατικό που συνέβη στις 10 Δεκεμβρίου 2008, όταν τη συγκεκριμένη μέρα δεν υπήρξε καμία σύλληψη από την αστυνομία. Όπως αναφέρει ο δικηγόρος τους, είναι είναι η πρώτη φορά που καλούνται για κατάθεση πολίτες, για ένα περιστατικό που συνέβη πριν από πέντε μήνες
[http://www.tvxs.gr/v12120]
** Αν κάποιος αναζητήσει αναλογίες με τήν διαχείριση του χρόνου ενόψει της εκτέλεσης θανατικής ποινής, παραπέμπω στο κείμενο της Ερασμίας Σαμικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου