[και πάλι] Από την έδρα στο εδώλιο

Επαναλαμβάνεται αύριο στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Βόλου η δίκη του Τάκη Πολίτη που είχε αναβληθεί στις 29 Απρίλη. Η κατηγορία, όπως αναγράφεται στο έγγραφο της κλήσης, είναι "ότι «παρασιώπησε» το γεγονός ότι απήργησε επί πενθήμερο, με αποτέλεσμα «να τύχει καταβολής μισθού για τον ως άνω χρόνο, συγκεκριμένα δε ποσού 372,75 ευρώ. Το αδίκημα τούτο τέλεσε με σκοπό να αποφύγει την περικοπή μισθού του με αντίστοιχη ζημία του Παν/μίου Θεσσαλίας που κατέβαλε αχρεωστήτως το εν λόγω χρηματικό ποσό". Ο Τάκης Πολίτης έχει απαντήσει επί της "κατηγορίας", ήδη από την αρχή της εκτροπής μιας πανεπιστημιακής υπόθεσης στα ποινικά δικαστήρια, και τη θέση του την επαναλαμβάνει σε σημερινό άρθρο του στην Αυγή [http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=456427], από το οποίο παραθέτω κάποια σημεία: "[Υ]ποκινητής της κωμικοτραγικής, πλην όμως επικίνδυνης, αυτής δίωξης, ο τότε αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Π.Θ.) Άγγελος Κότιος, πρώην σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης για θέματα του οργανισμού διεθνούς εμπορίου, ο οποίος μάλλον θέλησε να αναβιώσει τις παλιές καλές μέρες της ΕΡΕ. Σε συνέντευξή του στα τοπικά ΜΜΕ αποκάλυψε ότι τουλάχιστον εγώ, ενώ είχα κάνει γνωστή στον τύπο την πρόθεσή μου να απεργήσω υλοποιώντας απόφαση του συλλόγου μου -στον οποίο ήμουν τότε πρόεδρος- αρνήθηκα να το δηλώσω και εγγράφως, όπως επίμονα ζητούσε από τους απεργούς πανεπιστημιακούς η τότε πρυτανική αρχή. Την επόμενη μέρα όλα τα τοπικά φύλλα κυκλοφόρησαν με τίτλο «Πανεπιστημιακοί τζάμπα μάγκες», υιοθετώντας έκφραση του Α. Κότιου σε αναφορά του στο πρόσωπό μου. Αποτέλεσμα αυτής της πρωτότυπης συνέντευξης ήταν η παρέμβαση του τότε εισαγγελέα Βόλου και η διεξαγωγή αυτεπάγγελτης προκαταρκτικής έρευνας. Την πόρτα του γραφείου της εισαγγελίας κλήθηκαν να περάσουν περί τα 40 μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας του Π.Θ.: πρύτανης, αντιπρυτάνεις, πρόεδροι τμημάτων, Δ.Σ. Συλλόγου ΔΕΠ, διοικητικοί προϊστάμενοι, εκπρόσωποι φοιτητών. Ζητούμενο: ο εντοπισμός καθηγητών που απέργησαν, δεν λειτούργησαν ως δηλωσίες καταθέτοντας την επίμονα ζητούμενη δήλωση και δεν υπέστησαν περικοπή αποδοχών […] Η προσωπική μου στάση στην εισαγγελία εστίασε στην προάσπιση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου. Ο εισαγγελέας δικαιούται να διερευνήσει πιθανές έκνομες ενέργειες που άπτονται της πανεπιστημιακής ζωής, οφείλει όμως και να σεβαστεί το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου, επομένως νομιμοποιείται να καλέσει προς εξέταση τον πρύτανη και μόνο. Αν ο τελευταίος δεν γνωρίζει να απαντήσει στις εισαγγελικές ερωτήσεις, τότε ο πρύτανης δικαιούται να καλέσει τα υπόλοιπα 39 μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, να ρωτήσει, να μάθει και να επανέλθει στον εισαγγελέα. Δεν απάντησα σε καμιά επί της ουσίας ερώτηση της εισαγγελίας, εξηγώντας την στάση μου, μη αποδεχόμενος τη διαδικασία, μη συναινώντας στην παραβίαση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου". Έλεγα σε προηγούμενη ανάρτηση ότι δεν απαιτώ να έχει το ποινικό δικαστήριο την αίσθηση γελοιότητας που αποπνέει μια δίκη των 372,75 ευρώ αλλά πιστεύω ότι θα σταθεί πάνω από τις λογικές του ακαδημαϊκού δικαστηρίου. Και σήμερα που το ξαναδιάβαζα, συνειδητοποίησα ότι αίσθηση γελοιότητας δεν αποπνέει μόνον μια δίκη των 372,75 ευρώ, αλλά μια παγκόσμια πρωτοτυπία, την οποία προσπαθούν χρόνια τώρα να εισάγουν στα συνδικαλιστικά πράγματα παλιοί και νεόκοποι συνδικαλιστές από εκείνους που, στην μεγάλη πλειοψηφία τους, στήριξαν την "ανακατάληψη" της ΠΟΣΔΕΠ: το αίτημα της περικοπής των αποδοχών σε περίοδο απεργίας! Το αποστομωτικό επιχείρημα "τζάμπα μαγκιά" έχει ακουστεί κατά κόρον σε συνελεύσεις σχολών και σε συνεδριάσεις οργάνων να εκφέρεται, κατά καθόλου τυχαία σύμπτωση, από εκείνους που τοποθετούνται κατά των απεργιακών κινητοποιήσεων όταν, ως τελευταία γραμμή άμυνας, καταθέτουν την πρόταση, "ναι στην απεργία αλλά με περικοπή αποδοχών" -ελπίζω να μην το δούμε κάποτε και ως επίσημη θέση του κλάδου! Και επειδή είναι πια βαρετό να ξανασυνθέτεις τα επιχειρήματα του αυτονόητου, βολεύομαι με τα έτοιμα και δανείζομαι την απάντηση στο πολιτικάντικο "τζάμπα μαγκια" και πάλι από το κείμενο του Τάκη Πολίτη στην Αυγή: "Το έργο των πανεπιστημιακών είναι πολυσύνθετο: διδακτικό, ερευνητικό και διοικητικό. Από τις τρεις μορφές έργου, το ερευνητικό δεν είναι στενά χρονοπροσδιορισμένο, η διεξαγωγή του μπορεί να μην απαιτεί διαρκή φυσική παρουσία στον πανεπιστημιακό χώρο, η αποτίμησή του δεν μπορεί να γίνεται σε ημερήσια βάση. Το διοικητικό έργο των πανεπιστημιακών επιτελείται με προβλεπτικό τρόπο, έτσι ώστε να μην βλάπτεται από προγραμματισμένες απεργιακές κινητοποιήσεις. Το διδακτικό έργο δεν αποτελεί καθημερινή υποχρέωση των πανεπιστημιακών. Ακόμα όμως και αν δεν διεξαχθούν μαθήματα λόγω απεργιακής κινητοποίησης, το σύνολο σχεδόν των μαθημάτων αυτών συνήθως αναπληρώνεται με υπερωριακή μη αμειβόμενη εργασία, μετά το τέλος της κινητοποίησης, είτε σε ελεύθερες ώρες, είτε σε σαββατοκύριακα, είτε με παράταση του διδακτικού εξαμήνου. Επομένως, η άμεση περικοπή αποδοχών πανεπιστημιακών για συμμετοχή τους σε απεργία, όχι μόνο δεν αποτελεί αυτονόητη λογική συνέπεια, αλλά αντίθετα, δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως φρονηματική ποινή, ως τιμωρητικού χαρακτήρα ενέργεια από μεριάς διοικήσεων πανεπιστημίων που συντάσσονται με την κυβερνητική πολιτική, ως προσπάθεια εκφοβισμού των πανεπιστημιακών, με προσδοκώμενο αποτέλεσμα την απομαζικοποίηση των απεργιακών κινητοποιήσεων".

Οφείλω πάντως να ομολογήσω πως με ξάφνιασε δυσάρεστα το γεγονός ότι σε άρθρο του με τίτλο "Άσυλο και Δημοκρατία", που δημοσιεύεται επίσης στη σημερινή Αυγή, ο συνάδελφος Γιώργος Φουρτούνης, προβαίνοντας σε μια ενδιαφέρουσα ανασύνθεση των επιχειρημάτων που έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί για το ζήτημα αυτό, δεν αναφέρεται ούτε υπό μορφή παραδείγματος ή υποσημείωσης στην αυριανή δίκη· ως εάν να μην εμπίπτει στο θέμα τού άρθρου του η ποινική διαχείριση συνδικαλιστικών πρακτικών, την οποία επέβαλε στα Πανεπιστήμια ο νέος νόμος και αυτή είναι η πρώτη της εφαρμογή... Κατά τα λοιπά, το νέο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, με τις βεβιασμένες και αμήχανες ανακοινώσεις του, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων [του]. Στο ύψος των περιστάσεων του πανεπιστημιακού κινήματος όμως, ο Τάκης Πολίτης δεν είναι μόνος σ' αυτήν περιπέτεια, έχοντας την υποστήριξη των συντρόφων του σ' εκείνες τις διαδρομές των κινητοποιήσεων, που δεν χωρούν σε έγγραφα εισαγγελέων και σε δικαστικές αποφάσεις. Καλή τύχη συνάδελφε!