this is a man' s world 2

«Έκτοτε η ενασχόληση με την γυναικεία εγκληματικότητα υπήρξε περιθωριακή και εγκλωβισμένη στις παραδοχές ενός πατριαρχικού μοντέλου που εξοστρακίζει την γυναίκα από τη δημόσια σφαίρα, κατά συνέπεια και τις ευκαιρίες εμπλοκής της σε παράνομες δραστηριότητες» (This is a man’s world, 3/5/09) Αυτή η διαδικασία περιθωριοποίησης σε φουκωικούς όρους πήρε μορφή επιστήμης, παραγωγής υποκειμένων που αυτό/ετερο-προσδιορίζονται ως ‘γυναίκες’ βάσει δεδομένων βιολογικών χαρακτηριστικών, τα οποία κοινωνικά (διαφορετικά σε κάθε ιστορική στιγμή) θα έφεραν και σηματοδοτούσαν συγκεκριμένες ‘ποιότητες’ και αξίες. Εν συνεχεία, βιολογικό φύλο (‘sex’) και η συνυφασμένη με αυτό (στα πλαίσια μιας κατασκευασμένης, επί επιχειρημάτων ενός βιολογικού ντετερμινισμού, κανονικότητας) σεξουαλική ταυτότητα, όχι μόνο χαρακτηρίζει βιολογικές λειτουργίες και ανατομικές ομοιότητες ή διαφορές σε αφηγήματα κατασκευής του φύλου, αλλά συγχρόνως δίνει και δηλώνει ένα βασικό στοιχείο κατασκευής της ταυτότητας. Έτσι με όρους της Butler και σ’ ένα πλαίσιο που παραπέμπει στην δικαστική εξουσία, ένα πραγματοποιημένο φύλο με βιολογικό πεπρωμένο και έμφυτη ετεροσεξουαλικότητα, καθίσταται ουσιώδες για τους σκοπούς της εξουσίας.[1] Κατά συνέπεια πολιτικές-στρατηγικές και ‘επιστήμες’ που πραγματεύονται και έχουν ως κύριο ενδιαφέρον την παραγωγή γνώσης από και την κατασκευή του Νόμου, έχουν ως στόχο όχι μόνο να περιθωριοποιήσουν συγκεκριμένες έμφυλες ταυτότητες, περνώντας τις μέσα από το κόσκινο της κυρίαρχης ετεροκανονικότητας και στα πλαίσια μιας δεδομένης καπιταλιστικής πατριαρχικής κοινωνίας, αλλά συγχρόνως, κατασκευάζουν και αναπαράγουν το βιολογικό φύλο ως de facto ρυθμίσιμο (στη βάση του συστήματος: η αναπαραγωγή του είδους) και ως στόχο πειθαρχικών συστημάτων. Όπως τίθεται και πάλι από την Butler (1996, p. 64), οι κανονιστικές ρυθμίσεις του φύλου είναι αυτές που παράγουν το ίδιο το αντικείμενο τους· το αντικείμενο δεν προϋπάρχει της ρύθμισης, κατασκευάζεται απ’ αυτήν: «ένα κανονιστικό καθεστώς, προκειμένου να ασκήσει και να τελειοποιήσει την εξουσία του, δημιουργεί το αντικείμενο το οποίο τείνει να ελέγξει».[2] Βέβαια, θα έλεγα ότι ωραία κάθε κριτική θεώρηση, αλλά τι γίνεται στα πλαίσια της πράξης, στην Ελλάδα; Για παράδειγμα, αναφέρεις τη ‘φεμινιστική εγκληματολογία’ στην ανάρτηση This is a man’s world, και με το ερώτημά μου, που δεν θα αποτολμούσα να το χαρακτηρίσω κρίσιμο, είναι αν έχουμε τη ‘δική μας’, εγχώρια φεμινιστική εγκληματολογία ή αν θα την έχουμε ποτέ (ο χρόνος πάλι με αυτά τα εφηβικά ‘ποτέ’ και ‘πάντα’ – όπως επισημαίνονται σε άλλη ανάρτηση). Κυρίως, θέτω το ανοιχτό ερώτημα αν υπάρχει ένα επόμενο βήμα μετά το λεγόμενο second wave feminism στη χώρα μας και αν θα υπάρξει μια κατ’ ουσίαν διεκδίκηση δικαιωμάτων (πέραν της ψήφου) στο επίπεδο του φύλου (που δεν είναι ένα)

[1] “Having a true sex with a biological destiny and natural heterosexuality thus becomes essential to the aim of power” (Judith Butler, 1996: 60 ‘Sexual Inversions’ in Susan J. Hekman Feminist Interpretations of Michel Foucault, Pennsylvania: The Pennsylvania State University Press) [2] “In this sense, the regulation of «sex» finds no sex there, external to its own regulation; regulation produces the object it comes to regulate; regulation has regulated in advance what it will only disingenuously attend to as the object of regulation. In order to exercise and elaborate its own power, a regulatory regime will generate the very object it seeks to control”, (ό.π., σελ. 64)