.jpg)
"Αλλάξανε οι καιροί αλλά, έστω και με άλλους όρους, η εγγύτητα ανάμεσα στους "παρεκκλίνοντες κόσμους" με τον δικό μας παγιώνεται. Και όσο παγιώνεται η εγγύτητα, τόσο πιο δύσκολα εκφέρεται ένας λόγος που να υπονομεύει τις βεβαιότητες των ορισμών και την ασφάλεια των ταξινομήσεων. Με την ελπίδα ότι οι ταξινομήσεις δεν μεταβάλλονται και ότι θα παραμείνουμε στην ασφαλή πλευρά αυτής της τάξης των πραγμάτων"
Έτσι τέλειωνα την προηγούμενη ανάρτηση και, λόγω της σημερινής απεργίας των διανομέων του Τύπου, δεν ήξερα ότι είχα ήδη το παράδειγμα, και πάλι από πανεπιστημιακό χώρο, και πάλι δημοσιοποιημένο από τον Ιό και όχι από συλλογικότητες που κάποτε μπορούσαν να αποτελέσουν ανάχωμα και να αποτρέψουν κατασταλτικές αυθαιρεσίες οι οποίες τείνουν να μετατρέψουν τα πανεπιστήμια σε πειθαρχικούς μηχανισμούς, στη λογική ακριβώς του επίμαχου "εσωτερικού κανονισμού" που πυροδότησε τα γεγονότα στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων. Παραθέτω την αρχή του δημοσιεύματος του Ιού:
Πώς παραβιάζεται το άσυλο;
ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Η ποινικοποίηση της έκφρασης γνώμης από πανεπιστημιακούς δασκάλους παίρνει μορφή χιονοστιβάδας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Από τις αρχές του περασμένου μήνα καλούνται αρκετά μέλη ΔΕΠ του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, προκειμένου να «εξεταστούν ανωμοτί σχετικά με την ΕΔΕ κατά παραγγελία του κ. πρυτάνεως, αριθ. πρωτ. ΕΜΠ 43/26.02.2009», επειδή εξέφρασαν γνώμη για το σύννομο ή όχι της εκλογής προέδρου του Τμήματος Χημείας, επειδή διατύπωσαν δημόσια την αντίθεσή τους στο Προεδρικό Διάταγμα 160, τον περιβόητο «εσωτερικό κανονισμό», καθώς και επειδή διαπίστωσαν την ύπαρξη αντίφασης μεταξύ διατάξεων αυτού του Π.Δ. και του νόμου 3549/2007, σχετικά με τη συμμετοχή των μελών ΔΕΠ στα εκλεκτορικά και τα όργανα διοίκησης. Υπήρξε επίσης διαφωνία με την εκλογή της προέδρου του τμήματος, που επικυρώθηκε παρά το γεγονός ότι ως μοναδική υποψήφια έλαβε ποσοστό πολύ μικρότερο του 1/3 των ψήφων του εκλεκτορικού σώματος που απαιτεί ο νόμος και ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός".
Στο τέλος του δημοσιεύματος αναφέρεται: "Για το ίδιο ζήτημα, μας γράφει ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης: "Αγαπητέ Ιέ, παρά τις αντιρρήσεις μου για πολλές επιλογές της προηγούμενης διοίκησης της ΠΟΣΔΕΠ, θέλω να ενώσω τη φωνή μου για την υποστήριξη του διωκόμενου συναδέλφου Τάκη Πολίτη. Αλλο η διαφωνία κι άλλο η ποινικοποίηση". Το προσθέτω κι αυτό, αν και φαντάζομαι ότι ο συνάδελφος θα έχει ήδη στείλει την υπογραφή του για να ενωθεί με τις υπογραφές εκείνων που στηρίζουν τον Τάκη Πολίτη.
Δοκιμαστικά πυρά στα περιφερειακά Πανεπιστήμια για να επαναπροσδιοριστούν τα αντανακλαστικά αυτού που λέμε "πανεπιστημιακή κοινότητα"; Το κλίμα μοιάζει να επιτρέπει και τα χειρότερα. Για την ακρίβεια, εν δυνάμει διωκώμενοι είναι και οι ίδιοι οι ομνύοντες στην προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου από τους συνήθεις υπόπτους που έχουν ταξινομηθεί ως "εξωπανεπιστημικά ταραχοποιά στοιχεία". Κι έτσι φοβάμαι ότι πέφτουμε στην ίδια μας την παγίδα: νοηματοδοτώντας το άσυλο αποκλειστικά με όρους νόμους και τάξης, μοιάζει να χάσαμε την πεμπτουσία της έννοιας του ασύλου. Και όταν ανοίξει ο ασκός του Αιόλου [στη λογική που εκπορεύτηκε όχι μόνον από εξωπανεπιστημιακούς φορείς αλλά κυρίως από τους κόλπους του πανεπιστημίου και τους "ανησυχούντες πανεπιστημιακούς"], θα πρέπει να είμαστε όλοι "ανησυχούντες" γιατί η επικείμενη πια κατάλυση του ασύλου δεν θα περάσει απ' την Κερκόπορτα αλλά από πύλη ορθάνοικτη.
Απρόβλεπτοι και οι φορείς της βίας αυτών των επιθέσεων. Από κεντρικό Πανεπιστήμιο το επόμενο παράδειγμα: στην εφημερίδα που εκδίδει η φοιτητική παράταξη του ΛΑΟΣ ΦΟΣ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, εμπρηστικά δημοσιεύματα στοχοποιούσαν συναδέλφους ως "ανθέλληνες", κατά τον πιο ήπιο χαρακτηρισμό, δημοσιεύντας και φωτογραφίες τους "για να τους γνωρίζουμε" και η "πληροφορία" εξαπλώθηκε σαν σπίθα στη θημωνιά τού "σαν έτοιμοι από καιρό", για να δημοσιευθούν στο αθηναϊκό Τύπο και ερωτήματα του τύπου: "γιατί δεν τους λυντσάρετε;"*
Έτσι όπως διαμορφώνεται, λοιπόν, η τάξη πραγμάτων κανείς μας δεν είναι από την ασφαλή πλευρά γιατί οι ταξινομήσεις είναι μεταβλητές και η "συμμόρφωση" δεν είναι ποτέ δεδομένη: ο πειθαρχικός μηχανισμός λειτουργεί σαν την αράχνη είτε επικυρωθεί πια θεσμικά η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου είτε όχι.
*ΨΗΦΙΣΜΑ
Το ΔΣ του Συλλόγου Διδασκόντων του Παντείου Πανεπιστημίου δεν μπορεί παρά να εκφράσει την ανησυχία του για μια σειρά ενέργειες «εθνικά» ανησυχούντων πολιτών. Φωνασκίες στη διάρκεια επιστημονικής εκδήλωσης για τους Τσάμηδες. Στοχοποίηση από ακροδεξιούς, συναδέλφου που η έρευνα του έχει ως αντικείμενο τις μειονότητες. Τελευταίο, αλλά όχι έλασσον, το επαναλαμβανόμενο από τις στήλες κυριακάτικης εφημερίδας ερώτημα γιατί δεν λυντσάρεται συνάδελφος για τον τίτλο διδακτορικής διατριβής που διευθύνει.
Στις παραπάνω περιπτώσεις δεν πρόκειται για έκφραση κριτικής, την οποία έχει οργανική ανάγκη το πανεπιστήμιο αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει ως ακαδημαϊκός δημόσιος χώρος, αλλά για απόπειρες σπίλωσης, τρομοκράτησης και τελικά φιμώματος οποιασδήποτε διαφορετικής φωνής.
Το ΔΣ είναι αποφασισμένο, και σε τούτο είναι πεισμένο ότι εκφράζει τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του συλλόγου μας, να προασπίσει με κάθε μέσο την ελευθερία του λόγου. Μια ελευθερία η οποία είναι ζωτικά απαραίτητη για να υπάρξει επιστημονική έρευνα. Μια ελευθερία η οποία δεν μας παραχωρήθηκε από κανέναν αλλά αποτελεί προϊόν πολυετών και επίπονων αγώνων. Κανείς «εθνικά ορθοφρονών» αγανακτισμένος πολίτης δεν μπορεί με τις άναρθρες κραυγές του να μας αποστερήσει από τη δυνατότητα να διεξάγουμε ελεύθερα την έρευνα μας με αποκλειστικό κριτήριο όχι το «εθνικά επιτρεπτό» έτσι όπως ορίζεται αυθαίρετα από τους πολίτες αυτούς, αλλά την αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας.Οι απειλούμενοι συνάδελφοι, των οποίων ο αριθμός δυστυχώς αυξάνεται συνεχώς, πρέπει να γνωρίζουν ότι το ΔΣ αλλά και ολόκληρος ο σύλλογος μας θα είναι έμπρακτα δίπλα τους όταν το έργο τους αμφισβητείται με εξωγενή από την επιστημονική έρευνα κριτήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου