κανένας λογικός άνθρωπος...

"Αναλαμβάνω την ευθύνη, φοβάμαι για τη ζωή μου γιατί με παρακολουθούν"

«Ιδιαίτερα επιφυλακτικοί φέρονται οι αξιωματικοί της αστυνομίας αναφορικά με την ομολογία του αποφυλακισμένου (χθες) αντιεξουσιαστή, Νίκου Κουνταρδά, ότι είναι ο δολοφόνος του ειδικού φρουρού Χαράλαμπου Αμανατίδη (στις 2 Ιανουαρίου 2005 στην Κηφισιά). Στον ανακριτή παραπέμφθηκε ο 32χρονος. Αστυνομικές πηγές κάνουν λόγο για σύγχυση στα λεγόμενά του, αλλά και ψυχική διαταραχή, και δεν αποκλείουν να ζητήσουν να εξεταστεί από ειδικό ιατρό. «Αναλαμβάνω την ευθύνη, φοβάμαι για τη ζωή μου γιατί με παρακολουθούν», φέρεται να δήλωσε χαρακτηριστικά στους αστυνομικούς, επισκεπτόμενος αυτοβούλως τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής» [http://www.tvxs.gr/v14611]

Τον Νίκο Κουνταρδά δεν τον γνωρίζω. Παρακολούθησα την υπόθεσή του λόγω της απεργίας πείνας και, κυρίως, δίψας που αποφάσισε, οριοθετώντας έτσι τον χρόνο των αποφάσεων σε ένα πλαίσιο υψηλής επικινδυνότητας. Παρακολουθώντας την πορεία της υπόθεσης και, συνάμα, τις κινητοποιήσεις και τις δράσεις εν ονόματί του ή αντ' αυτού, ο λόγος που έβλεπα να αρθρώνεται από τον πολιτικό χώρο, στον οποίο τοποθετούσε κι ο ίδος τον εαυτό του, δεν διέφερε σε τίποτα από τους αντίστοιχους λόγους σε άλλες περιπτώσεις απεργών πείνας. Η νοηματοδότηση ήταν σαφής, το ηρωϊκό αφήγημα εκτυλισσόταν αβίαστα, επαναστάτης για ζωή ή για θάνατο.

Κι ενώ με την αποφυλάκισή του διαφάνηκε μια θετική έκβαση, ενδεχομένως κι ως πρόκριμα για την δίκη που θα ακολουθούσε, ο Νίκος Κουνταρδάς, μ' ένα coup de théâtre, ανατρέπει την κατάσταση. Βγαίνοντας από τη συνθήκη της προσωρινής κράτησης οδεύει προς την ΓΑΔΑ για να αναλάβει αυτοβούλως την ευθύνη ενός φόνου, με αυτή τη σιβυλλική δήλωση: "Αναλαμβάνω την ευθύνη, φοβάμαι για τη ζωή μου γιατί με παρακολουθούν". Και η ανατροπή κορυφώνεται στο επίπεδο της ερμηνείας αυτής της ενέργειας, στην εκπόνηση της ψυχογραφίας ενός ανθρώπου, του οποίου τα κίνητρα δεν είναι κατανοητά με όρους τρέχουσας λογικής. Και κορυφώνεται κυρίως στο επίπεδο στο οποίο συγκλίνει η ερμηνεία των θεσμικών φορέων με αυτή των συντρόφων και συμπαραστατών του Νίκου Κουνταρά, εκεί όπου συμπίπτουν συμβατικοί και αντισυμβατικά εκφερόμενοι αλλά εξίσου συμβατικοί ορισμοί και ερμηνείες: στην κατασκευή του "διαταραγμένου υποκειμένου".

"Αστυνομικές πηγές κάνουν λόγο για σύγχυση στα λεγόμενά του, αλλά και ψυχική διαταραχή" (από το εισαγωγικό παράθεμα)

Τα σχόλια στο indymedia, τα οποία αναπαράγουν έναν κοινό λόγο περί ψυχικής διαταραχής είναι πολλά. Ακόμα κι αν δεν συμπίπτουν πάντα οι εκτιμήσεις για τους λόγους που προκάλεσαν τη διαταραχή, το αποτέλεσμα δεν αμφισβητείται: "[δ]εν είναι καλά ο άνθρωπος!", "Κανενας λογικος ανθρωπος που αγωνιζεται για την ελευθερια του με απεργια πεινας κ διψας , δεν θα δινοταν μονος του..."....

Κανένας λογικός άνθρωπος. Και ο Νίκος Κουνταρδάς εξαιρείται από την κατηγορία των λογικών ανθρώπων, η νοηματοδότηση αλλάζει, "δεν είναι καλά ο άνθρωπος".

Επηρεάζει στο ελάχιστο αυτήν την, πολιτικά και κοινωνικά, απαξιωμένη νέα εικόνα, η απόδοση της ευθύνης στον κατασταλτικό μηχανισμό, όπως εμπεριέχεται στα σχόλια; Οι ψυχικές διαταραχές πάντα κάπου αποδίδονται, για να μπορέσουν οι δράσεις "να αποκτήσουν νόημα", να ενταχθούν σε ένα πλαίσιο "κοινής λογικής", να πάψουν να είναι απροσπέλαστες διεκδικώντας τους δικούς τους όρους, ένα δικό τους νόημα.

Δεν ξέρω και φαντάζομαι ότι δεν θα μάθω ποτέ τι ώθησε τον Νίκο Κουνταρδά να παραδοθεί στην αστυνομία. Και δεν με απασχολεί γιατί το επίδικο είναι άλλο και αφορά τα πολλαπλά πρόσωπα της βίας, αυτής κυρίως που ασκείται με επαναστατικό ή ανθρωπιστικό μανδύα· της βίας απ' την οποία εκπορεύονται χαρακτηρισμοί και ταξινομήσεις, κατασκευάζονται ταυτότητες· της βίας που μετατρέπει τον χθεσινό "αγωνιστή για την ελευθερία" σε σημερινό διαταραγμένο προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη την οποία διατάραξε η απροσδόκητη ενέργεια. Για να αποκτήσουν και πάλι νόημα τα πράγματα, ερήμην του πρωταγωνιστή τους. Αντ' αυτού, όπως συμβαίνει πάντα με τους "διαταραγμένους".