Από το 1984 που ο δρ. Robert Gallo ανακάλυψε και αποκάλυψε τον ιό του AIDS η κυρίαρχη άποψη είναι ότι για το AIDS ευθύνεται ο ιός HIV. Δημιουργήθηκε ένα εργαστηριακό τεστ που στην καθομιλουμένη ονομάζεται «εξέταση AIDS». “Έχουμε εξέταση, αλλά δεν είναι εξέταση για το AIDS. Αποκαλείται εξέταση για τον HIV αλλά δεν είναι εξέταση για τον HIV” (Christine Maggiore, συγγραφέας του βιβλίου: Τι θα λέγατε, αν όλα όσα ξέρατε για το AIDS ήταν λάθος;).
Όσοι μελετούν τα τελευταία χρόνια αυτό που αποκαλείται AIDS, διαπιστώνουν ότι μοιάζει όλο και περισσότερο με ένα κατασκευασμένο σύνδρομο, με ένα σύνολο βιολογικών προβλημάτων που αναζητούν μια κοινή αιτία. “Ήταν πολύ περίεργο αυτό που έγινε. Πολύ περίεργο. Δεν υπάρχει κανένα ιατρικό προηγούμενο, εκτός κι αν σκεφτεί κανείς τον δαιμονισμένο. Όταν κάποιος είναι δαιμονισμένος, ό,τι κι αν του τύχει θα πρέπει να οφείλεται σ’ αυτό, σωστά;” (Kary B. Mullis, κάτοχος βραβείου Νόμπελ Χημείας 1993). Χωρίς να υπάρχει κανένα επιστημονικό-ιατρικό τεκμήριο μέχρι στιγμής που να αποδεικνύει κάτι σχετικό, θεωρείται ότι υπεύθυνος για το AIDS είναι ο ιός HIV. Ο ιός HIV όμως δεν έχει βρεθεί ποτέ στο ανθρώπινο σώμα!
Με βάση αυτή την εξέταση για το AIDS, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ακολουθούν φαρμακευτικές αγωγές που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οδηγούν στο θάνατο. Ελλείψει άλλων ιατρικών τεκμηρίων, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι οι περισσότεροι ασθενείς του AIDS που έχουν πεθάνει, δεν έχουν πεθάνει από την ασθένεια αλλά από τη φαρμακευτική αγωγή. Οι μόνοι που ισχυρίζονται το αντίθετο με πάθος είναι οι εκπρόσωποι των φαρμακευτικών εταιρειών και οι υπεύθυνοι των ερευνητικών ινστιτούτων που χρηματοδοτούνται ώστε να βρουν αποτελεσματικά φάρμακα για το AIDS. Είναι οι ίδιοι που υπεραμύνονται της κυρίαρχης ερμηνείας ότι υπαίτιος για το AIDS είναι ο ιός HIV.
Τι συμβαίνει με όσους διατυπώνουν μια εναλλακτική άποψη; Ένα πρώτο παράδειγμα έρχεται από το χώρο της επιστήμης. Είναι ο καθηγητής μοριακής βιολογίας του πανεπιστημίου του Berkeley της Καλιφόρνια Peter Duesberg, ο οποίος έχει υπάρξει δυο φορές υποψήφιος για Νόμπελ για τις μελέτες του στον καρκίνο. “Είχα του φοιτητές που ήθελα, το εργαστήριο που ήθελα. Είχα τις επιχορηγήσεις που ήθελα. Με εξέλεξαν στην Εθνική Ακαδημία. Έγινα Επιστήμονας της Χρονιάς στην Καλιφόρνια. Όλες οι εργασίες μου εκδίδονταν. Σχεδόν δεν μπορούσα να κάνω λάθος. Σε επαγγελματικό επίπεδο εννοώ. Μέχρι που άρχισα να αμφισβητώ τον ισχυρισμό ή τη θεωρία ότι ο HIV είναι η αιτία του AIDS. Τότε άλλαξαν όλα”. Το δεύτερο παράδειγμα έρχεται από την καθημερινή ζωή. Η Kathleen Tyson διαγνώστηκε ως φορέας του HIV το 1997. Με τον υγιή σύζυγο της έχουν κάνει δυο υγιέστατα παιδιά. Όταν γέννησε το δεύτερο γιό της, η Πολιτεία του Όρεγκον της πήρε την νομική κηδεμονία και την υποχρέωσε να δίνει στο νεογέννητο παιδί της το φάρμακο AZT, ένα πολύ ισχυρό σκεύασμα χημειοθεραπείας που καταστέλλει την παραγωγή του DNA στον ανθρώπινο οργανισμό.
“Καταλαβαίνω πως υπάρχει κόσμος που αν τον ρωτήσεις αν ο HIV είναι σίγουρα η αιτία του AIDS, θα σου πουν ναι, είναι αδιαμφισβήτητο. Και αυτό ακριβώς είναι που σε κάνει να αμφισβητείς την ικανότητά τους να κατανοήσουν πως δουλεύει η επιστήμη. Οι άνθρωποι που νομίζουν ότι τα επιστημονικά δεδομένα είναι αδιαμφισβήτητα, δεν έχουν ιδέα τι θα πει επιστημονικά δεδομένα” (Kary B. Mullis, Νόμπελ Χημείας 1993).
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμα βρίσκονται στο ντοκιμαντέρ του Robin Scovill, “Η άλλη πλευρά του AIDS”.
(http://video.google.com/videoplay?docid=7863594816208300908)
Αξίζει να το δει κανείς, όχι μόνο για την ιατρική πλευρά του θέματος, αλλά και επειδή το AIDS είναι κάτι που έχει παρουσιαστεί ως απειλή για όλους μας, έχει μεταβάλλει ριζικά την έκφραση της σεξουαλικότητάς μας, είναι υπεύθυνο για ενοχικά σύνδρομα που διαπότισαν την πολιτισμική έκφραση της σύγχρονης κοινωνίας, και κυρίως επειδή είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία τεράστιων ανθρώπινων ομάδων που στιγματίστηκαν, διαπομπεύτηκαν, κακοποιήθηκαν, και υποχρεώθηκαν να πιστέψουν ότι η μόνη διαδρομή που τους επεφύλασσε η υπόλοιπη ζωή τους ήταν ένα μονοπάτι προς την ασθένεια και το θάνατο.
Αν κάποιοι μπόρεσαν να το κάνουν αυτό με ένα μη έγκυρο ιατρικό τεστ πριν από 25 περίπου χρόνια, μήπως μπορούν να το κάνουν διαρκώς αξιοποιώντας θέματα που ενυπάρχουν στις αντιλήψεις μας ως στερεότυπα και αυταπόδεικτες αλήθειες (π.χ. εγκληματικότητα και μετανάστες);
(Η εικόνα από το: http://www.hivwave.gr)
Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009
Η άλλη πλευρά του AIDS
Από το 1984 που ο δρ. Robert Gallo ανακάλυψε και αποκάλυψε τον ιό του AIDS η κυρίαρχη άποψη είναι ότι για το AIDS ευθύνεται ο ιός HIV. Δημιουργήθηκε ένα εργαστηριακό τεστ που στην καθομιλουμένη ονομάζεται «εξέταση AIDS». “Έχουμε εξέταση, αλλά δεν είναι εξέταση για το AIDS. Αποκαλείται εξέταση για τον HIV αλλά δεν είναι εξέταση για τον HIV” (Christine Maggiore, συγγραφέας του βιβλίου: Τι θα λέγατε, αν όλα όσα ξέρατε για το AIDS ήταν λάθος;).
Όσοι μελετούν τα τελευταία χρόνια αυτό που αποκαλείται AIDS, διαπιστώνουν ότι μοιάζει όλο και περισσότερο με ένα κατασκευασμένο σύνδρομο, με ένα σύνολο βιολογικών προβλημάτων που αναζητούν μια κοινή αιτία. “Ήταν πολύ περίεργο αυτό που έγινε. Πολύ περίεργο. Δεν υπάρχει κανένα ιατρικό προηγούμενο, εκτός κι αν σκεφτεί κανείς τον δαιμονισμένο. Όταν κάποιος είναι δαιμονισμένος, ό,τι κι αν του τύχει θα πρέπει να οφείλεται σ’ αυτό, σωστά;” (Kary B. Mullis, κάτοχος βραβείου Νόμπελ Χημείας 1993). Χωρίς να υπάρχει κανένα επιστημονικό-ιατρικό τεκμήριο μέχρι στιγμής που να αποδεικνύει κάτι σχετικό, θεωρείται ότι υπεύθυνος για το AIDS είναι ο ιός HIV. Ο ιός HIV όμως δεν έχει βρεθεί ποτέ στο ανθρώπινο σώμα!
Με βάση αυτή την εξέταση για το AIDS, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ακολουθούν φαρμακευτικές αγωγές που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οδηγούν στο θάνατο. Ελλείψει άλλων ιατρικών τεκμηρίων, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι οι περισσότεροι ασθενείς του AIDS που έχουν πεθάνει, δεν έχουν πεθάνει από την ασθένεια αλλά από τη φαρμακευτική αγωγή. Οι μόνοι που ισχυρίζονται το αντίθετο με πάθος είναι οι εκπρόσωποι των φαρμακευτικών εταιρειών και οι υπεύθυνοι των ερευνητικών ινστιτούτων που χρηματοδοτούνται ώστε να βρουν αποτελεσματικά φάρμακα για το AIDS. Είναι οι ίδιοι που υπεραμύνονται της κυρίαρχης ερμηνείας ότι υπαίτιος για το AIDS είναι ο ιός HIV.
Τι συμβαίνει με όσους διατυπώνουν μια εναλλακτική άποψη; Ένα πρώτο παράδειγμα έρχεται από το χώρο της επιστήμης. Είναι ο καθηγητής μοριακής βιολογίας του πανεπιστημίου του Berkeley της Καλιφόρνια Peter Duesberg, ο οποίος έχει υπάρξει δυο φορές υποψήφιος για Νόμπελ για τις μελέτες του στον καρκίνο. “Είχα του φοιτητές που ήθελα, το εργαστήριο που ήθελα. Είχα τις επιχορηγήσεις που ήθελα. Με εξέλεξαν στην Εθνική Ακαδημία. Έγινα Επιστήμονας της Χρονιάς στην Καλιφόρνια. Όλες οι εργασίες μου εκδίδονταν. Σχεδόν δεν μπορούσα να κάνω λάθος. Σε επαγγελματικό επίπεδο εννοώ. Μέχρι που άρχισα να αμφισβητώ τον ισχυρισμό ή τη θεωρία ότι ο HIV είναι η αιτία του AIDS. Τότε άλλαξαν όλα”. Το δεύτερο παράδειγμα έρχεται από την καθημερινή ζωή. Η Kathleen Tyson διαγνώστηκε ως φορέας του HIV το 1997. Με τον υγιή σύζυγο της έχουν κάνει δυο υγιέστατα παιδιά. Όταν γέννησε το δεύτερο γιό της, η Πολιτεία του Όρεγκον της πήρε την νομική κηδεμονία και την υποχρέωσε να δίνει στο νεογέννητο παιδί της το φάρμακο AZT, ένα πολύ ισχυρό σκεύασμα χημειοθεραπείας που καταστέλλει την παραγωγή του DNA στον ανθρώπινο οργανισμό.
“Καταλαβαίνω πως υπάρχει κόσμος που αν τον ρωτήσεις αν ο HIV είναι σίγουρα η αιτία του AIDS, θα σου πουν ναι, είναι αδιαμφισβήτητο. Και αυτό ακριβώς είναι που σε κάνει να αμφισβητείς την ικανότητά τους να κατανοήσουν πως δουλεύει η επιστήμη. Οι άνθρωποι που νομίζουν ότι τα επιστημονικά δεδομένα είναι αδιαμφισβήτητα, δεν έχουν ιδέα τι θα πει επιστημονικά δεδομένα” (Kary B. Mullis, Νόμπελ Χημείας 1993).
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμα βρίσκονται στο ντοκιμαντέρ του Robin Scovill, “Η άλλη πλευρά του AIDS”.
(http://video.google.com/videoplay?docid=7863594816208300908)
Αξίζει να το δει κανείς, όχι μόνο για την ιατρική πλευρά του θέματος, αλλά και επειδή το AIDS είναι κάτι που έχει παρουσιαστεί ως απειλή για όλους μας, έχει μεταβάλλει ριζικά την έκφραση της σεξουαλικότητάς μας, είναι υπεύθυνο για ενοχικά σύνδρομα που διαπότισαν την πολιτισμική έκφραση της σύγχρονης κοινωνίας, και κυρίως επειδή είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία τεράστιων ανθρώπινων ομάδων που στιγματίστηκαν, διαπομπεύτηκαν, κακοποιήθηκαν, και υποχρεώθηκαν να πιστέψουν ότι η μόνη διαδρομή που τους επεφύλασσε η υπόλοιπη ζωή τους ήταν ένα μονοπάτι προς την ασθένεια και το θάνατο.
Αν κάποιοι μπόρεσαν να το κάνουν αυτό με ένα μη έγκυρο ιατρικό τεστ πριν από 25 περίπου χρόνια, μήπως μπορούν να το κάνουν διαρκώς αξιοποιώντας θέματα που ενυπάρχουν στις αντιλήψεις μας ως στερεότυπα και αυταπόδεικτες αλήθειες (π.χ. εγκληματικότητα και μετανάστες);
(Η εικόνα από το: http://www.hivwave.gr)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου