No border Lesvos 2009
Τα σκάφη της ακτοφυλακής βγαίνουν νύχτα, χωρίς φώτα για να μαζέψουν τους ανθρώπους με τα φουσκωτά. Μόλις τρία μίλια απέχει η Λέσβος απ' τις ακτές της Τουρκίας. Τα φουσκωτά στοιβάζονται στο λιμάνι μισοκατεστραμμένα και οι άνθρωποι σε κοντέινερ. Άλλοτε, ξαναφορτώνονται σε σκάφος οι άνθρωποι και τους παρατάνε με μισοκατεστραμμένα φουσκωτά κοντά στα παράλια της Τουρκίας. Άλλοτε...
http://dikaiomatansyn.wordpress.com/2009/06/21/no-border-lesvos-2009/
Όταν είδα το βίντεο, κάτι με ενοχλούσε, με μπέρδευε. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ο ρυθμός της αφήγησης, η φωνή που, στιγμές-στιγμές, σκόνταφτε και δεν παρακολουθούσε τη σύνταξη του κειμένου ή το ηχόχρωμα που δεν μπορούσα να το συνταιριάξω με το περιεχόμενο της αφήγησης. Κι έτσι έκλεισα τον ήχο και ξαναείδα το βίντεο. Πάλι κάτι με μπέρδευε, εντελώς απροσδιόριστο αυτή τη φορά και όπως ήμουνα έτοιμη να παραιτηθώ έγινε και συμπέσανε εικόνα και [κλειστός] ήχος συμπυκωμένα σε μια λέξη. Θάλασσα. Αυτό ήταν που "κλώτσαγε", γιατί δυσκολευόμουνα να την δω απειλητική, να γίνω κοινωνός του μηνύματος που εξέπεμπε το βίντεο, να νοιώσω κατάσαρκα ότι μιλούσε για θάνατο. Μια αίσθηση σωματικού πόνου που, μόλις χθες, μου την μετέδωσε η φράση ενός φίλου, μια φράση μόνο, τρομακτική στη συντομία της: "Δεν λέω ψέμματα, εκεί που κολυμπάς μπορεί να βρεθείς δίπλα σ' ένα πτώμα". Εκεί που κολυμπάς. Καλοκαίρι. Διακοπές. Ανυποψίαστος. Στα δαντελένια ακρογιάλια των τουριστικών σποτ, μαγευτική Λέσβος, μαγευτική Σάμος..., βγείτε στη θάλασσα με φουσκωτό, με φουσκωτό στα δυτικά παράλια της...
Τι πρέπει να προσέχουμε: Είμαστε, πάντοτε, κοντά στα παιδιά, όταν κολυμπούν. Δεν κολυμπάμε, αν δεν έχουν περάσει 3-4 ώρες, από το προηγούμενο γεύμα. Ούτε κολυμπάμε με εντελώς άδειο στομάχι. Δεν κολυμπάμε, σε θάλασσες, που δε γνωρίζουμε και δεν απομακρυνόμαστε, από τις ακτές. Δεν καθόμαστε, με τις ώρες, στον ήλιο. Δεν κολυμπάμε μόνοι μας. Δεν κολυμπάμε μόνοι μας, όταν είμαστε κουρασμένοι. Δεν πετάμε σκουπίδια στη θάλασσα, ιδίως μπουκάλια, πλαστικά, αιχμηρά αντικείμενα. Δεν...
Δεν πετάμε σκουπίδια στη θάλασσα.
Είμαστε, πάντοτε, κοντά στα παιδιά, όταν κολυμπούν.
Κολυμπάμε μαζί τους, τα σέρνουμε μαζί μας, μας σέρνουν μαζί τους.
Μέχρι το όριο της αντοχής
Όπως το λένε στη γλώσσα τους...
[εικόνα και οδηγίες:
Υ.Γ. Λάθος, πολύ μεγάλο λάθος, να μιλάς για καπετάνιους και καράβια στη φουρτούνα. Σαν να μην έχεις καταφέρει να συνταυτίσεις ήχο και εικόνα. Σαν να σου διαφεύγει η εικόνα. Η μεγάλη εικόνα. Της μεγάλης φουρτούνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου