"Εξέπνευσε ο 29χρονος Κούρδος μετανάστης, Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ, ο οποίος νοσηλευόταν σε κατάσταση «φυτού», μετά από ξυλοδαρμό του από λιμενικούς στην αποβάθρα του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, στις 3 Απριλίου.
Το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας είχε υποστηρίξει τότε ότι ο μετανάστης έπασχε από επιληψία και τραυματίστηκε μόνος του. Σύμφωνα με τις καταγγελίες συγγενών του ο 29χρονος Κούρδος υπέστη ξυλοδαρμό από τέσσερις λιμενικούς. Στις 3 Απριλίου άνδρες του Λιμενικού της Ηγουμενίτσας είχαν ζητήσει από μετανάστες που βρίσκονταν σε αυτό να απομακρυνθούν από τον χώρο του λιμανιού. Αυτοί πράγματι απομακρύνθηκαν, αλλά ξαναγύρισαν καθώς σκοπός τους ήταν να διαφύγουν στην Ιταλία. Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι Λιμενικοί συνέλαβαν τον 29χρονο Κούρδο και άρχισαν να του χτυπούν το κεφάλι στο τσιμέντο, μέχρι που προκλήθηκε εσωτερική αιμορραγία".
Δύσκολο το όνομά του. Πόσο μάλλον που έφυγε χωρίς επίσημα έγγραφα που θα τεκμηρίωναν ότι όντως υπήρχε ως Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ. Τότε, θυμάμαι, σκεφτόμουνα αν υπάρχει κάποιος που να τον αναγνωρίζει και να αναγνωρίζεται ως υπεύθυνος να αποφασίσει για την μηχανική υποστήριξη. Ήταν και η πρόγνωση των γιατρών ότι δεν θα αναρρώσει ποτέ και ότι είτε θα παραμείνει σε κώμα είτε θα πεθάνει. Όχι ότι είχε σημασία, αλλά σκεφτόμουνα αν κάποιος δικός του άνθρωπος, που θα έπαιρνε μια τόσο οδυνηρή απόφαση, θα λειτουργούσε ως τεκμήριο ότι ο Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ δεν ήταν σκέτα ο 29χρονος Κούρδος, αλλά υπήρχε, όντως υπήρχε ως υποκείμενο ανθρώπινων σχέσεων και οριακών συναισθημάτων. Κάτι χειροπιαστό τέλος πάντων. Δεν θα μάθουμε, υποθέτω, πώς ακριβώς παίχτηκε η τελευταία πράξη, όχι ότι έχει και πολλή σημασία, ο Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ έφυγε μετέωρος ως πρόσφυγας που δεν βρήκε πατρίδα, μετέωρος ως μη-πρόσωπο που δεν πρόλαβε να γίνει πολίτης, μετέωρος για μήνες μεταξύ ζωής και θανάτου απαλλάχτηκε οριστικά απ’ την ευθύνη να αξιώνει σεβασμό στην ανθρώπινη ιδιότητά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου