Περί εγκληματικότητας και άλλων δεινών… Στα σκαριά Οργανισμός για την εγκληματικότητα ΑΝΤ1 13 Μαρ., ανανέωση: 14 Μαρ. Οργανισμό για την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας, προανήγγειλε από τη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός για θέματα Δημόσιας Τάξης, Χρήστος Μαρκογιαννάκης. Ο κ. Μαρκογιαννάκης παραδέχτηκε ότι υπάρχει μεγάλη εγκληματικότητα, πορνεία, εμπόριο ναρκωτικών και παρεμπόριο που έχουν φέρει σε απόγνωση τους κατοίκους. «Κάνουμε μια προσπάθεια θεσμοθέτησης ενός οργανισμού, ο οποίος θα διαχειριστεί το πρόβλημα του κέντρου των Αθηνών, διότι με την ύπαρξη πολλών συναρμοδίων φορέων είναι σχεδόν αδύνατος ο συντονισμός και το πρόβλημα παραμένει άλυτο», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μαρκογιαννάκης. http://news.pathfinder.gr/greece/politics/538169.html Αλλαγή προσανατολισμού όσον αφορά στην αστυνόμευση του κέντρου της Αθήνας με την υιοθέτηση νέων αυστηρότερων μέτρων αλλά και επίσημο αίτημα για τη συνδρομή της βρετανικής Σκότλαντ Γιαρντ και των Αμερικανικών αρμοδίων υπηρεσιών είναι οι πρώτες, άμεσες κινήσεις της κυβέρνησης για την πρόληψη και την καταστολή των βίαιων επεισοδίων και των βανδαλισμών, που λαμβάνουν συχνά πυκνά χώρα στην καρδιά της πρωτεύουσας. «Η συνεργασία διαφόρων υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας με ξένες αντίστοιχες υπηρεσίες υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει και γίνεται στο πλαίσιο της προσπάθειας για περισσότερη αποτελεσματικότητα» επεσήμανε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος, ο οποίος προσέθεσε ότι η αστυνομία επανασχεδιάζει τη δράση της, εν όψει των νέων δεδομένων, μεταξύ των οποίων και του νέου τρόπου, που φαίνεται να δρουν τα μέλη απειροελάχιστων μειοψηφιών. Αναφορικά με το πανεπιστημιακό άσυλο, ο κύριος Αντώναρος τόνισε ότι για την κυβέρνηση η σχετική ρύθμιση είναι επαρκής ως έχει σήμερα. «Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών έχουν εμπεδώσει στο μέσο Έλληνα πολίτη την αίσθηση ότι η πολιτεία δε μπορεί να εγγυηθεί τα αυτονόητα δικαιώματα του στη ζωή, την περιουσία του και στη δυνατότητα να περπατά στους δρόμους της πόλης του χωρίς φόβο» επεσήμανε ο εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος χαρακτήρισε το φόβο και την ανασφάλεια διαβρωτικά στοιχεία για τη συνοχή του κοινωνικού ιστού. «Ο κύριος Καραμανλής θα καταγραφεί στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός της ανασφάλειας» υποστήριξε ο κύριος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος επετέθη στην κυβέρνηση λέγοντας ότι αντί να βελτιώσει το επίπεδο ασφάλειας του έλληνα πολίτη, επέλεξε να το κατεδαφίσει μέσω πελατειακών προτιμήσεων και κομματικών τοποθετήσεων. Κάλεσε, μάλιστα, την κυβέρνηση να συναινέσει στο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για σύσταση διακομματικής επιτροπής για την Ελληνική Αστυνομία στη Βουλή. «Δεν θα δικαιολογήσουμε με πρόσχημα το κυνήγι της εγκληματικότητας να αυξηθεί η κρατική καταστολή εναντίον των αγωνιζόμενων εργαζομένων και του λαικού κινήματος» τόνισε η γγ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, η οποία χαρακτήρισε σε κάθε περίπτωση υπαρκτό το πρόβλημα της ανασφάλειας από την έξαρση της εγκληματικότητας. Τέλος για αδυναμία της ηγεσίας της αστυνομίας και για ανικανότητα της κυβέρνησης έκανε λόγο σε ανακοίνωση του ο ΛΑΟΣ.

Για τη newslink Σπύρος Μουρελάτος http://www.i-live.gr/2009/03/17/measures-defeat-criminality/ ΠράξηvsΘεωρία Αν θα έπρεπε να μιλήσει κανείς σήμερα για την επικρατούσα στον ακαδημαϊκό χώρο Εγκληματολογία σε διεθνές επίπεδο, θα ήταν δύσκολο να αποσυνδέσει τη θεωρία, τον τρόπο διδασκαλίας και τα βασικά ερευνητικά της αντικείμενα από το χώρο της λεγόμενης αντεγκληματική πολιτικής -ή, σωστότερα, από τον «πόλεμο κατά του εγκλήματος»: Η βιομηχανία ελέγχου του εγκλήματος ασκεί ηγεμονική επίδραση στην ακαδημαϊκή εγκληματολογία. Οι «πόλεμοι» κατά του εγκλήματος, των ναρκωτικών, της τρομοκρατίας, και τώρα της «αντικοινωνικής συμπεριφοράς» απαιτούν γεγονότα, αριθμούς, ποσοτικά δεδομένα και πορίσματα […] Απαιτούν «ισχυρά» γεγονότα και «χειροπιαστές» αποδείξεις (Hayward & Young, 2004: 261-262, “Cultural Criminology. Some notes on the script”, στο Theoretical Criminology, vol. 8(3), special issue: 261-262) Μια εικόνα της «εμπλοκής», όπου τα όποια θεωρητικά ανοίγματα, χάνονται σ’ ένα ορυμαγδό κανονιστικών προτάσεων, αξιωματικά διατυπωμένων, είχα σήμερα το πρωί από μια πολύ σύντομη περιήγηση στο διαδίκτυο: βάζοντας στην αναζήτηση την λέξη «εγκληματικότητα», είχα ένα τεράστιο αριθμό αναφορών, κείμενα τα οποία βρίθουν ανακριβειών, απλουστεύσεων, στερεοτυπικών αναφορών σ’ αυτά «που ξέρει ο καθένας». Στην δε συμμετοχή των «ειδικών», παρατήρησα ότι οι κατηγορίες διευρύνθηκαν εξαιρετικά, παράγοντας ένα λόγο στη λογική του «κάπου πήγα, κάποιον είδα, κάτι μου ‘πε να σας πω» -λίγη πολιτισμική σύγκρουση από εδώ, κάτι από θεωρίες ελέγχου από εκεί, ο καθείς που διαθέτει πρόσβαση στα μέσα ως «ειδικός του κάτι» μπορεί να διατυπώσει την έγκυρη γνώμη που διαμόρφωσε φυλλομετρώντας τον ξένο τύπο… Τσουβαλιάζονται, λοιπόν, σ’ ένα ασύνδετο και συχνά ασυνάρτητο λόγο, ερμηνείες και κατηγορίες εγκληματικότητας, οι οποίες όμως συνοψίζονται στο ιδεολόγημα ότι το έγκλημα είναι η αρνητική όψη της κοινωνικής συναίνεσης και η ποινή μια υπερ-ιστορική κατηγορία που λειτουργεί ως προστατευτική δομή. Αυτό «που ο καθένας ξέρει», δηλαδή. Αυτό που υπαγορεύει ο «κοινός νους». Δεν θα αυθαιρετούσα, λοιπόν, αν έλεγα ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, η εικόνα που προέκυψε δεν είχε να κάνει με την εγκληματικότητα αλλά με την προβαλλόμενη πίεση να σχεδιαστούν άμεσα, χειροπιαστά αποτελέσματα στο επίπεδο της αντεγκληματικής πολιτικής. Πίεση η οποία ορίζει την agenda των θεμάτων και συναρτάται με μια στάση περίπου περιφρόνησης της θεωρητικής δουλειάς, ως μη μετρήσιμης ή άμεσα εφαρμοστέας. Όμως ακόμα και το [ούτως ή άλλως προβληματικό] πεδίο της αντεγκληματικής πολιτικής, απογυμνωμένο από μια θεωρητική υποστήριξη, ένα θεωρητικό corpus γύρω από το έγκλημα και την ποινή, συνιστά ένα υπονομευόμενο πεδίο, με την έννοια ότι μεταφέρει τη συζήτηση σ' ένα πλαίσιο όπου ηγεμονεύει η ρητορική περί νόμου και τάξης: κλείσιμο λογαριασμών, νομιμοποίηση αποκλεισμών. [ο εποικοδομητικός περίπατος στο διαδίκτυο και οι συνακόλουθες σκέψεις με ωθούν να εκτραπώ στις κάτωθι προτάσεις κειμένων: BAUMAN Z., Σπαταλημένες Ζωές. Οι απόβλητοι της νεωτερικότητας, μτφ. Μ. Καρασαρίνης, Αθήνα: Κατάρτι 2005, AGAMBEN G., Homo Sacer. Κυρίαρχη εξουσία και γυμνή ζωή, μτφ. Π. Τσιαμούρας, Αθήνα: Scripta 2005,K. BECKETT and B. WESTERN, «Governing Social Marginality. Welfare, Incarceration and the Transformation of State Policy», στο Punishment & society, vol. 3 (1) 2001, MELOSSI, D. Controlling Crime, Controlling Society, Polity Press, 2008]