ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ [από τις Μόνιμες Στήλες]
Ασφάλεια
«Μετά τα τραγικά γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου έγινε μια προσπάθεια αναδιοργάνωσης των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας, οι οποίες είχαν δυστυχώς περιέλθει σε κατάσταση διάλυσης. Τα πρώτα απτά δείγματα προόδου έχουν ήδη διαφανεί μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι, θα πρέπει να αποφύγει τα μοιραία λάθη του 2004 και να συνεχίσει ό,τι καλό έχει γίνει τους τελευταίους μήνες. Ορισμένοι τομείς, όπως η δημόσια τάξη, απαιτούν συναίνεση και συνέχεια γιατί το κράτος δεν μπορεί να αλλάζει δομές και πρόσωπα σε θέσεις κλειδιά κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός ή το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία»
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_26/09/2009_330933
Πίστευα ότι το τραγικό γεγονός του περασμένου Δεκεμβρίου ήταν η εκτέλεση ενός δεκαεξάχρουνου παιδιού. Υπό αυτό το πρίσμα, ως "αναδιοργάνωση των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας, οι οποίες είχαν δυστυχώς περιέλθει σε κατάσταση διάλυσης", νοείται αποκλειστικά και μόνο η προσπάθεια να μην επαναληφθεί παρόμοιο τραγικό γεγονός και, κυρίως, να μην πολλαπλασιαστούν ως αποτέλεσμα μιας κεκτημένης ταχύτητας τυφλής καταστολής των εκάστοτε οριζόμενων επικίνδυνων ομάδων.
Προφανώς είμαι μακριά νυχτωμένη, όπως διαπίστωσα ξαναδιαβάζοντας πιο προσεκτικά ολόκληρο το σύντομο κείμενο της Καθημερινής. Το οποίο, πρώτον, μιλάει για "τραγικά γεγονότα". Στον πληθυντικό. Δεύτερον, η αοριστία των αναφορών στα "τραγικά γεγονότα" ή τα "δείγματα προόδου που έχουν διαφανεί μετά τις τελευταίες εξελίξεις"..., φαίνεται να παραπέμπει σε μια δεξαμενή εννοιολογήσεων την οποία συγκρότησε μια κοινή σε όλους μας εμπειρία. Και έτσι η αοριστία παραπέμπει σε περιεχόμενα τα οποία νοούνται ως καθολικά αποδεκτά και, ως εκ τούτου, αυτονόητα: ο αόριστος "ορισμός" είναι ασφαλής ορισμός γιατί δεν εμπεριέχει το γεγονός στο οποίο αναφέρεται αλλά το πλέγμα των αποφάνσεων περί του γεγονότος. Και, υπ' αυτήν την έννοια, οι αποφάνσεις περί του Δεκέμβρη χωράνε σε ακόμα λιγότερες λέξεις κατά την σημερινή Μόνιμη Στήλη της Καθημερινής: νόμος και τάξη!
Αόριστος "ορισμός" που νοείται ως καθολικά αποδεκτός... Καταπληκτικό αλλά άκρως τρομακτικό!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το πλέγμα των αποφάνσεων περί του γεγονότος" στο οποίο (φαντάζομαι επηρεασμένος από την φουκωική αντίληψη περί λόγου) πολύ σωστά αναφέρεσαι συγκροτεί τελικά νέες 'κανονικότητες'. Για να το θέσουμε με πολύ απλά λόγια: πες-πες στο τέλος θα ξεχάσουμε κι εμείς ότι ξέραμε και θα αναρωτιόμαστε αν ζήσαμε σε ένα παράλληλο σύμπαν, μιας και η νέα αφήγηση μέσω μετατοπίσεων αποσιωπήσεων και επιλεκτικότητας, δεν θα παρουσιάζει καμία ή σχεδόν καμία ομοιότητα με την αντικειμενική ιστορική πραγματικότητα! Ή σκεφτείτε αυτούς που δεν έζησαν τίποτα από κοντά ή γενικώς αρκούνται στην εξ αποστάσεως βίωση του κοινωνικού (τηλεόραση, εφημερίδες κ.λπ.). Αυτοί έχουν μία εντελώς στρεβλή εικόνα...
ΑπάντησηΔιαγραφή