Δεν πρόλαβε να τελειώσει η θερινή, ήρθε και η προεκλογική ραστώνη. Αναδουλειές. Με σημαίες και με ταμπούρλα, άλλαξε η ημερήσια διάταξη, άλλα καθήκοντα στο ανάποδο ημερολόγιο -19 και σήμερα, πάμε γεράαααααααααααα-, οι δημοσκοπήσεις μπήκαν στη λίστα των αγαπημένων αναγνωσμάτων και, με χαλαρές τις αντιστάσεις, χορεύουμε στη μουσική του ίδιου ζουρνά με τους απέναντι, αλλάζοντας μόνο το ιδίωμα στα λόγια του τραγουδιού.
Κυρίαρχος του παιγνιδιού, λοιπόν, για μια ακόμα φορά τα συμβατικά ΜΜΕ που κατασευάζουν προεκλογικά γεγονότα προς σχολιασμό ή καταγγελία,[1] με τους συνήθεις όρους προσωποποίησης και δραματοποίησης. Τυπικό παράδειγμα, τα "καθαρά ψηφοδέλτια" των κομμάτων εξουσίας και το συνακόλουθο ερμηνευτικό πλαίσιο: τα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα δεν οφείλονται στο ίδιο το σύστημα που παρέχει αφειδώς ασφαλιστικές δικλείδες για ενδεχόμενη νομιμοποίηση ή, πιθανότερη, συγκάλυψή τους, αλλά σε κάποια (λίγα) άτομα/δράστες. Αβίαστα λοιπόν προκύπτει ως πρόταγμα τα "καθαρά ψηφοδέλτια" προκειμένου να μην υπάρξουν παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον. Ερμηνευτικό πλαίσιο το οποίο δεν φάνηκε να μετατοπίζεται, καθώς μόνον περιθωριακά και γεγικόλογα τέθηκε το ζήτημα, σε μια δημόσια αρένα που κατακλύζεται από συνθήματα παντός καιρού, ενόσω στήνονται και οι αφηγήσεις περί ατόμων και όχι περί θεσμών ή πολιτικών. [2]
Τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι καινούργιο, το προεκλογικό αλαλούμ δεν εξαντλείται προφανώς στα παραπάνω, τα παραδείγματα είναι πολλά αλλά το θέμα μου αφορά κυρίως τις απουσίες του agenda setting: σταμάτησαν οι "επιχειρήσεις-σκούπα", η κακοποίηση κρατουμένων, οι τραμπουκισμοί απέναντι σε μετανάστες και γενικά όλα εκείνα που μας τρέχανε τους περασμένους μήνες; Προφανώς όχι και, αν έχει κανείς την υπομονή, κάτι θα ανακαλύψει στα ψιλά της [έντυπης κυρίως] ειδησεογραφίας.
Αυτό που σταμάτησε όμως -ή, έστω συρρικνώθηκε στο ελάχιστο- είναι η ανατροφοδότηση και η επανερμηνεία αυτών των γεγονότων με όρους δικαιωμάτων και όχι δημόσιας τάξης και ασφάλειας.
19 και σήμερα. Μπορούν να μας περιμένουν; Μέχρι να κλείσουν τα ψηφοδέλτια, τουλάχιστον;
Αν όχι, κακό του κεφαλιού τους...
Διάλειμμα. Με σημαίες και με ταμπούρλα
[1] "Το κοινό γνωρίζει ή αγνοεί, στρέφει την προσοχή του ή αδιαφορεί, δίνει μεγαλύτερη ή μικρότερη σημασία σε διάφορα στοιχεία των public scenarios. Το κοινό τείνει να περιλαμβάνει στη γνώση του ή να αποκλείει απ’ αυτήν αυτό που περιλαμβάνουν τα media στο περιεχόμενό τους ή αποκλείουν απ’ αυτό" [Shaw, E.(I979), “Agenda-setting and Mass Communication Theory”, στο International Journal far Communication Studies, vol. XXV, n. 2, p. 96]
[2] Υπο μορφή παραδείγματος πάντα, ελπίζω να υπήρξε απάντηση στο παρακάτω πόνημα της κ. Λώρης Κέζα, διαφορετικά, εγώ τουλάχιστον, θα έχω πολλές ενστάσεις να διατυπώσω στην επόμενη καταγγελία για τον "σκοτεινό ρόλο των ΜΜΕ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου