κι όμως είχαμε γενέθλια...

Στις 12 Φεβρουαρίου του 2009 δημοσιεύτηκε η πρώτη ανάρτηση στο blog, "Η θανατική ποινή, μια ποινή για την «ζωή ανάξια» να βιωθεί", της Έρης Σαμικού.

Αντιστρέφοντας τους όρους, προσφέρουμε εμείς το δώρο γενεθλίων, ένα διαμάντι του Pier Paolo Pasolini, το "La sequenza del fiore di carta"

 

O Riccetto (Ninetto Davoli) τριγυρνάει στους δρόμους της Ρώμης χωρίς να προσέχει το κακό και την δυστυχία που υπάρχει γύρω του. Του μιλάει ο Θεός αλλά αυτός δεν ακούει τη φωνή του. Εναλλάσσονται ή επικαλύπτονται σκηνές με τον Riccetto να χορεύει στο δρόμο με ένα μεγάλο κόκκινο λουλούδι στο χέρι και εικόνες από τις πιο σκληρές της ιστορίας του πρώτου μισού του 20ου αιώνα . Η ταινία τελειώνει με τον θάνατο του Riccetto, ένοχου γιατί δεν απαρνήθηκε την αθωότητά του και δεν άνοιξε τα μάτια να δει τον κόσμο που τον περιβάλλει

[από τις πληροφορίες που δίνει ο xciccox, ο οποίος ανέβασε το video, αναφέροντας ως πηγή την wikipedia. http://www.youtube.com/watch?v=fU2c8oQ-Upg]