Χριστίνα Κυριμοπούλου. Κάμποσο καιρό τώρα παλεύω να γράψω ένα κείμενο για να ενημερώσω τους συνάδελφους πανεπιστημιακούς και ερευνητές, που της συμπαραστάθηκαν υπογράφοντας για την αποφυλάκισή της και έχουν δικαίωμα να μάθουν από εμένα τα νέα της. Και καταλήγει να είναι ένα από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα, έστω κι αν μιλάω καθημερινά με την Χριστίνα κι ενημερώνομαι σε 24ωρη βάση για την πορεία της, από εκείνους τους εθελοντές [μ’ ερωτηματικό πια στον πληθυντικό αριθμό] που συνεχίζουν, με τεράστιο προσωπικό κόστος, να την βοηθούν να κρατηθεί όρθια σ’ αυτό το δύσκολο ταξίδι που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται –στο ζέον ζήτημα των όρων, που δεν παγιώνονται στο βαθμό που απαιτούν ανάληψη ευθυνών από επαγγελματίες, και των "μερικής απασχόλησης" [συνεπώς και μερικής ευθύνης] θεσμικών ρόλων θα χρειαστεί να επανέλθω μια από τις επόμενες μέρες γιατί έχω υποχρέωση να το κάνω.
Η θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη φίλοι μου, το ξέραμε άλλωστε, κανείς μας δεν περίμενε να βγει η Χριστίνα απ’ τη φυλακή, να κουρνιάσει σαν γατάκι σε μια φιλόξενη αγκαλιά για να ζήσει αυτή καλά κι εμείς καλύτερα. Η Χριστίνα είναι αγριοπούλι και οι φιλόξενες αγκαλιές για τα αγριοπούλια υπάρχουν μόνο στα παραμύθια που καθησυχάζουνε τους παιδικούς φόβους. Έτσι το στοίχημα αφορά την κάθε μέρα που περνάει, δύσκολα ή λιγότερο δύσκολα, το κάθε πρωί που ξημερώνει και η Χριστίνα μάς λέει πάλι καλημέρα. Βήμα το βήμα, μέρα τη μέρα, το ταξίδι συνεχίζεται και, παρά τις κακοτοπιές, η Χριστίνα συνεχίζει να λέει κάθε πρωί καλημέρα σε όσους είναι κοντά να την ακούσουν.
Εσείς φίλοι μου που υπογράψατε, ξέρετε τι σημαίνει φυλακή, τι σημαίνει φυλακή για ένα παιδί και ξέρετε ακόμα ότι δεν χρειάζονται λεπτομέρειες, που θα ξεγυμνώσουν ακόμα περισσότερο τη μικρή ζωή της σε δημόσια θέα, για να αποδειχθεί το αυταπόδεικτο: ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος και δεν αρκούν πάντα οι καλές προθέσεις για να αμβλύνουν τις κακοτοπιές. Πολύ περισσότερο γιατί η θεσμική υποστήριξη είναι ένα ακόμα παραμύθι που καθησυχάζει ενηλίκων ενοχές, επιβεβαιώνοντας συνάμα ψευδεπίγραφες διαγνώσεις, ταξινομήσεις και προφητείες οι οποίες πρέπει να επαληθευθούν προκειμένου να μην διαταραχθούν ισορροπίες αιώνων που ανέχονται την φυλακή, τον εγκλεισμό και τα παράγωγά τους και φυσικοποιούν, ως αναπόφευκτο γεγονός, τις παράπλευρες απώλειες.
Βήμα με το βήμα, λοιπόν, μέρα με την μέρα, για να μην αθροιστεί και η Χριστίνα στις παράπλευρες απώλειες ως αναπόφευκτο γεγονός, κάπως έτσι είναι τα νέα της. Περιμένοντας. Ελπίζοντας.
'...η θεσμική υποστήριξη είναι ένα ακόμη παραμύθι που καθησυχάζει ενηλίκων ενοχές για αποποίηση ευθυνών...'
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα φταίω εγώ που υπογράφω ως 'Αγαπώ τον Κώδικα Δεοντολογίας Εγκληματολόγων' - η μήπως να πω 'εγκληματολάγνων';