Με μαθηματική ακρίβεια θα φτάναμε εκεί. Μήνες τώρα το άσυλο καθίσταται το αντικείμενο στο οποίο συνοψίζεται μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης περί ταραχών και κοινωνικής αταξίας. Ρητά ή υπόρρητα, μέρος των διδασκόντων δεν κρύβει την συναίνεση του απέναντι στην αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας, παραβλέποντας και τις περιπτώσεις όπου το πανεπιστημιακό άσυλο καταπατείται de facto εν μέσω της "φωτιάς της μάχης".
Ας πω, λοιπόν, δυο πράγματα που αφορούν τη δική μου, προσωπική στάση για να αποφύγω τις συνήθεις, εύκολες κριτικές: Δεν ανέχομαι και ούτε θα ανεχθώ παρεμπόδιση της ακαδημαϊκής μου δραστηριότητας ή άσκηση βίας κατά εμού ή άλλων μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας. Κι εδώ θα συμπληρώσω εκείνο το "απ' όποιον κι αν προέρχεται", γιατί είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι η παρεμπόδιση και η βία δεν έχουν αποκλειστικό υποκείμενο τους λεγόμενους "μπάχαλους" -για παράδειγμα, και παραμένοντας στα εμφανή και σε δημόσιο χώρο τελούμενα για να μην ξύσω πληγές, μου προκαλεί αφάνταστη δυσφορία το να πηγαίνω στο παν/μιο και να το βρίσκω κλειστό χωρίς προφανή ή εκπεφρασμένο σε συλλογικά όργανα λόγο και ακόμα μεγαλύτερη δυσφορία μού προκαλεί το να πρέπει να επιδείξω ταυτότητα για να περάσω [κι αν μού επιτραπεί κι αυτό!] την όποια κόκκινη γραμμή και να το προσεγγίσω.
Με δυο λόγια, είναι πάντα η συνολική εικόνα αυτό που με ταλανίζει, η σύνθεση και όχι οι μερικές αφηγήσεις της, οι εστιασμένες σε διακριτά γεγονότα τα οποία νοηματοδοτούνται με την ισχύ της συνολικής εικόνας και ως τέτοια καθορίζουν τις στάσεις μας.*
Για παράδειγμα επίσης, θεωρώ πολύ πιθανό το ενδεχόμενο ακόμα και να χειροδικούσα για να απωθήσω τους δράστες, αν ήμουνα παρούσα τη στιγμή του προπηλακισμού του Πρύτανη κ. Κίττα. Μέχρι εδώ, είμαστε μάλλον σύμφωνοι στο τι καταγγέλλουμε. Ωστόσο, ένα άλλο κομμάτι της εικόνας είναι και ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκαν την άρση του ασύλου στο ΑΠΘ οι δυνάμεις του νόμου και της τάξης, μεταφέροντας στον πανεπιστημιακό χώρο τις πρακτικές του δρόμου: Το μεσημέρι της Δευτέρας 7/12, μετά το τέλος της πορείας, μεγάλη μερίδα των φοιτητών επέστρεψε στο ΑΠΘ και κυρίως στην Πολυτεχνική σχολή. Εκεί, με αφορμή την ύπαρξη μικρής ομάδας πολύ νεαρών ατόμων που πετούσαν πέτρες στους αστυνομικούς, έγινε εκτεταμένη χρήση χημικών (ακόμη και μέσα σε κτίρια) και εισβολή ομάδας αστυνομικών (και με μοτοσικλέτα) στο προαύλιο της Πολυτεχνικής. Οι φοιτητές αποφάσισαν να κάνουν προσωρινή κατάληψη της πρυτανείας και να καλέσουν τον πρύτανη να καταγγείλει την παραβίαση του ασύλου. Αυτή η δήλωση δεν έγινε και οι φοιτητές αποφάσισαν να μην προχωρήσουν στην κατάληψη της πρυτανείας, να διαδηλώσουν στην κοντινή περιοχή και εν πορεία να πάνε στους τοπικούς Ρ/Σ (που βρίσκονται σχετικά κοντά στο ΑΠΘ) και να κάνουν δηλώσεις-καταγγελίες για την παραβίαση του ασύλου. Αρκετοί από τους φοιτητές επέστρεψαν στις σχολές/τμήματα που βρίσκονται σε κατάληψη και κυρίως στη Πολυτεχνική για να την προστατεύσουν από ομάδες που είχαν αρχίσει ήδη και κατά την ώρα των επεισοδίων με την αστυνομία να κάνουν πλιάτσικο σε χώρους της σχολής και κυρίως στο κυλικείο [από μαρτυρία συναδέλφου].
Για τα ίδια γεγονότα ο Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής απηύθυνε στο Πρύτανη του ΑΠΘ την παρακάτω επιστολή:
Θέμα: Αδικαιολόγητη χρήση δακρυγόνων ενάντια σε φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής
Αξιότιμε κ. Πρύτανη,
Πριν από λίγη ώρα, και για πολλοστή φορά τις τελευταίες μέρες, έγινε αδικαιολόγητη χρήση δακρυγόνων ενάντια σε φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής. Όπως μου καταγγέλθηκε από σειρά αυτοπτών μαρτύρων, συναδέλφων και φοιτητών, αφορμή γι’αυτό ήταν ο προπηλακισμός αστυνομικών δυνάμεων από μεμονωμένους νεαρούς, κατά τα φαινόμενα εξωπανεπιστημιακούς, κάποιοι από τους οποίους πετούσαν πέτρες. Όσο καταδικαστέο και εάν είναι το τελευταίο, σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογείται η ρίψη δακρυγόνων με στόχο να πληγούν οι ευρισκόμενοι εντός
των κτιρίων της Σχολής, κατά τεκμήριο λοιπόν εντελώς αμέτοχοι της όλης κατάστασης. Από διερεύνησή μου διαπίστωσα ότι την ώρα που ρίχτηκαν τα δακρυγόνα γινόντουσαν μαθήματα, και ότι η ατμόσφαιρα σε πολλούς χώρους της Σχολής ήταν τόσο αποπνικτική, ώστε κάποιοι φοιτητές να προσπαθούν πανικόβλητοι να εξέλθουν ακόμα και από τα παράθυρα.
Κύριε Πρύτανη, ανήκω σε αυτούς που συστηματικά ζητούν την αποτελεσματική παρέμβαση της αστυνομίας όταν τελούνται κακουργήματα ή πλημμελήματα κατά της ζωής στο Ίδρυμα. Αυτό όμως δεν με παρεμποδίζει να στηλιτεύσω απαράδεκτες ενέργειες εκ μέρους μεμονωμένων ανεγκέφαλων αστυνομικών, ιδίως αυτές που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία αθώων πολιτών, οδηγώντας ταυτόχρονα σε κλιμάκωση των εντάσεων. Παρακαλώ για τις δικές σας ενέργειες για την απόδοση ευθυνών σε αυτούς που έδωσαν την εντολή για την ως άνω εντελώς καταδικαστέα ενέργεια.
Με τιμή
Ο Κοσμήτορας
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΟΥΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Καθηγητής
Παρακολουθώντας κάποιο από τα δελτία ειδήσεων των ημερών άκουσα τον εξής διάλογο: Εκφωτητής: "Η κατασκευή μολότοφ συνιστά κακούργημα;" Ρεπόρτερ [με αμήχανο χαμόγελο]: "Μμμ... Κατ' άλλους ναι, κατ' άλλους όχι"
Κατ' άλλους ναι, κατ' άλλους όχι, μια σειρά από γεγονότα θα χαρακτηρίζονται έτσι ή αλλιώς, πάντως θα ανοίγουν το δρόμο για να παιχτεί το θέατρο του παραλόγου που περιγράφεται παραπάνω.
Πολλά χρόνια πριν, σε μια πανεπιστημιακή αίθουσα που βρισκόμουν τότε με την ιδιότητα της φοιτήτριας, είχε πάρει τ' αυτί μου κάποιον καθηγητή να μας λέει: "καλύτερα 100 ένοχοι ελεύθεροι παρά ένας αθώος στη φυλακή", εμφανίζοντάς το ως, ας το πούμε, θέσφατο. Και να δεις που ήρθε και μού κόλλησε αυτή φράση γιατί την πήρα, η αφελής, τοις μετρητοίς! Εντάξει, λοιπόν, ας μην είμαστε υπερβολικοί. Απλώς ρεαλιστές. Και ως τέτοιοι, δεν νομίζω ότι θα ενθουσιαστούμε αν βρεθούμε στην ανάγκη να πηδάμε απ' τα παράθυρα επειδή [κατ' άλλους ναι, κατ' άλλους όχι] οι κλειστοί χώροι του παν/μίου θα γίνονται θάλαμοι αερίων. Εκτός πια κι αν πιστεύουμε ότι η κατάργηση του ασύλου, σε συνθήκες όπως αυτές των τελευταίων ημερών, θα μας επιφυλάξει στιγμές γαλήνης, νόμου και τάξης...
*Έχει άραγε νόημα να εκφράσω τη δυσφορία μου για το γεγονός ότι, δύο μέρες μετά τον βαρύτατο τραυματισμό της κ. Αγγελικής Κουτσουμπού, μετριέται στον αριθμό ένα ο πολιτικός φορέας που την επισκέφτηκε για της εκφράσει την συμπαράστασή του; Έχει νόημα να σταθώ στο γεγονός οι κάμερες έδειξαν τραυματισμούς ανθρώπων ενώ ουδείς γνωρίζει αν δοθεί συνέχεια σ' αυτό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου