Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

τα Καθημερινά του ασύλου...

α. Φραγκφούρτη: τόσο μακρυά, τόσο κοντά...

Räumung Casino Goethe Universität Frankfurt am Main 03.Dezember 2009 from Janina Vogel on Vimeo.

από http://katalipsiesiea.blogspot.com/2009/12/blog-post_11.html

β. δεν φτάνουν τα νέα εκεί στο μακρινό ALBA...
Αυτοκαταστροφική μανία στα AEI Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*
Τον αναζήτησα τη Δευτέρα το πρωί στο γραφείο του, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήξερα ότι είναι πρωινός τύπος και του άρεσε ιδιαίτερα να δουλεύει το πρωί. Τηλεφώνησα πολλές φορές, αλλά δεν το σήκωνε κανείς. Παραξενεύτηκα. Του τηλεφώνησα στο κινητό. «Έχουμε κατάληψη, δεν ξέρεις;», μου είπε. Δεν ήξερα. «Για ποιο λόγο;», ρώτησα. «Δεν είμαι σίγουρος, αλλά έχω την εντύπωση ότι έχει να κάνει με την επέτειο του φόνου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, πέρυσι τον Δεκέμβριο». «Καλά, είναι δυνατόν να τιμά κανείς την επέτειο ενός φονικού με κατάληψη;», ρώτησα. «Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι; Ένα μνημόσυνο, μια εκδήλωση, μια συγκέντρωση;». «Μη ρωτάς εμένα», μου είπε μελαγχολικά ο συνομιλητής μου. «Ρώτα τα εικοσάχρονα παιδιά που τα κάνουν αυτά». «Και όταν το γραφείο σου είναι κατειλημμένο, πώς δουλεύεις;», ρώτησα με προσποιητή αφέλεια. Έβγαλε έναν αναστεναγμό, σιώπησε για μερικά δευτερόλεπτα και συνέχισε με πιο ζωηρή φωνή: «Να σου πω κάτι; Εγώ έχω πολλά πράγματα να κάνω, μην αμφιβάλλεις. Διαβάζω, γράφω, κάνω βόλτες, επισκέπτομαι εκθέσεις ζωγραφικής, βλέπω ασθενείς στο ιδιωτικό μου ιατρείο, πληρώνομαι για τις γνωματεύσεις μου, καλά περνάω... Το θέμα είναι άλλο. Τα παιδιά που έφτυσαν αίμα για να μπουν στην Ιατρική, πότε θα μάθουν ιατρική; Τι γιατροί θα γίνουν; Γιατί οι παράπλευρες δραστηριότητές μου να γίνονται το κύριο έργο μου; Γιατί να μην μπορώ να κάνω τη δουλειά μου, διδακτική και ερευνητική, απρόσκοπτα; Γιατί με πληρώνει ο φορολογούμενος; Για να κάθομαι σπίτι μου και να πλουτίζω από τους ιδιωτικούς ασθενείς μου; Όχι βέβαια... Κάτι βαθιά λάθος υπάρχει σε αυτήν τη χώρα. Τα παιδιά που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ακαδημαϊκή αριστεία, έρευνα και ιατρική, είναι τόσο παραπλανημένα που δεν καταλαβαίνουν ότι μόνο στον εαυτό τους κάνουν κακό. Οι γονείς τους όμως γιατί σιωπούν; Η κοινωνία, γιατί δεν εξεγείρεται; Εμείς είμαστε το “κατεστημένο”, δεν έχουμε ανάγκη. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από τη γνώση μας και την εμπειρία μας. Δεν σκέπτονται το μέλλον τους;». Ο τόνος της φωνής του υψώθηκε κι άλλο, ήταν φανερό πως ήταν ενοχλημένος. «Χρειάστηκε να πάρω ένα φάκελο κι έπρεπε να ζητήσω την άδεια των καταληψιών να μου επιτρέψουν να μπω στο γραφείο μου», συνέχισε. «Ένιωσα να εξευτελίζομαι. Παιδιά που θα πρεπε να με ακούν με σεβασμό, να κρέμονται από τα χείλη μου για γνώσεις, να διεκδικούν το χρόνο μου, έχουν μετατραπεί σε φοιτητικές “μιλίτσια”. Όταν η σχέση δασκάλου - μαθητή εκπίπτει σε αυτό το επίπεδο, είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει κοινότητα μάθησης και έρευνας, είναι ποτέ δυνατόν το πανεπιστήμιο να επιτελέσει την αποστολή του;» Τον άφησα να μιλάει, ήθελε να τα πει. Ήταν κάτι περισσότερο από θυμωμένος· ήταν απογοητευμένος, στα όρια της παραίτησης. Τον άκουγα σκεπτόμενος πόσο τυχερός είμαι που δεν εργάζομαι σε κρατικό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, πόσο ορθή ήταν η απόφασή μου να παραιτηθώ από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο πριν από 11 χρόνια. Έκλεισα το τηλέφωνο με ένα αίσθημα μελαγχολίας. Σκεπτόμουν ότι ο συνομιλητής μου είναι καθηγητής Ιατρικής παγκόσμιας ακτινοβολίας. Πλήθος διεθνών βραβείων και διακρίσεων κοσμούν το γραφείο του. Το ερευνητικό του έργο είναι σημείο διεθνούς αναφοράς. Σε διεθνή συνέδρια είναι περιζήτητος ομιλητής. Ξένα πανεπιστήμια επιζητούν τη συμμετοχή του σε διαλέξεις και σεμινάρια. Φαρμακευτικές εταιρείες είναι διατεθειμένες να τον χρυσοπληρώσουν για μερικά λεπτά συνομιλίας, που ενδεχομένως τους δώσουν νέες ιδέες για φάρμακα. Ασθενείς από όλο τον κόσμο ζητούν τις συμβουλές του. Όλοι ζητούν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του. Όλοι, εκτός από τους φοιτητές του! Οι ψευδο-φοιτητικές συμμορίες που διαφεντεύουν τα ελλαδικά πανεπιστήμια κάνουν ό, τι μπορούν για να μην προφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στους φοιτητές και στην κοινωνία ένας άνθρωπος με το δικό του αναγνωρισμένο τάλαντο. Είναι σαν να έχεις στα χέρια σου έναν θησαυρό και να τον πετάς γιατί δεν ξέρεις την αξία του. Τι αυτοκαταστροφική μανία: να απαξιώνεις τους θεσμούς σου, να σπαταλάς δυσεύρετο ανθρώπινο ταλέντο, να τρως τις σάρκες σου…*
Ο Χαρίδημος Κ. Τσούκας (htsoukas@alba. edu. gr) είναι καθηγητής στο ALBA και στο
University of Warwick.
γ. Το άσυλο, δύο Πρυτάνεις, μια Υπουργός και η Σύνοδος των Πρυτάνεων: Πώς βγήκε η είδησηση;
Διαλέξτε!...
1. Πρυτάνεις ζητούν ευθέως την κατάργηση του ασύλου Επαρκές το θεσμικό πλαίσιο, δεν θα το αλλάξουμε, δηλώνει η υπουργός Παιδείας στη Βουλή
«Το θεσμικό πλαίσιο για το άσυλο είναι επαρκές. Δεν θα το αλλάξουμε», είπε χθες στη Βουλή η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου. Το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου απασχόλησε και τη Σύνοδο των Πρυτάνεων. Μάλιστα, ορισμένα μέλη πρυτανικών συμβουλίων, μεταξύ αυτών του Ιονίου και του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, ζήτησαν ευθέως την κατάργησή του. Η χρονική συγκυρία, πάντως, θεωρείται από τους πρυτάνεις ιδανική για αλλαγές στο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ, που ψηφίστηκε επί Νέας Δημοκρατίας. Σύμφωνα με τους πανεπιστημιακούς, πολλές από τις διατάξεις του νόμου εφαρμόζονται πλημμελώς, δεν εφαρμόζονται ή καταστρατηγούνται. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100029_12/12/2009_383226
2. Εκτός της ατζέντας συζητήσεων της Συνόδου των πρυτάνεων το άσυλο Να μη συζητηθεί το θέμα του ασύλου αποφάσισαν οι διοργανωτές της Συνόδου των πρυτάνεων λόγω της φορτισμένης ατμόσφαιρας, μετά τον τραυματισμό του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χρίστου Κίττα. Ωστόσο, σήμερα, κατά την πρώτη ημέρα της συνόδου, σχετικές δηλώσεις έκαναν οι αντιπρυτανεις του Ιονίου Πανεπιστημίου και του Γεωπονικού. Ο αντιπρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου Χάρης Ξανθουδάκης, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι το άσυλο είναι κεκτημένο της Δημοκρατίας και είναι δεδομένο, σημειώνοντας, όμως ότι συχνά το νομοθετικό πλαίσιο αποτελεί τροχοπέδη για τη λειτουργία των πανεπιστημίων, καθώς οδηγεί σε παραβατικές συμπεριφορές, αλλά και σε επέκταση της παραβατικότητας σε σχολεία και στην κοινωνία. Την κατάργηση του ασύλου πρότεινε σύμφωνα με τον Σκάι ο αντιπρύτανης του γεωπονικού πανεπιστημίου Λεωνίδας Λουλούδης, μιλώντας στην 62η διήμερη σύνοδο των πρυτάνεων που διεξάγεται στο Λαύριο. Είπε ότι το άσυλο έχει συμβολικό χαρακτήρα και πρέπει να προσδιορίζονται ποιοι χώροι αποτελούν άσυλο και ποιοι όχι. Στο μεταξύ, η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία θα παρευρεθεί στη Σύνοδο το Σάββατο, δήλωσε σήμερα στη Βουλή ότι το ισχύον θεσμικό πλαίσιο για το άσυλο δεν αλλάζει. http://www.tvxs.gr/v28144

1 σχόλιο:

  1. Αγαπητέ ανώνυμε, το σχόλιό σου προφανώς δεν με βρίσκει σύμφωνη αλλά αυτό δεν θα ήταν λόγος για το απορρίψω. Η δυσφορία μου έγκειται στην αναπαραγωγή σεξιστικών στερεοτύπων, κατά συνέπεια, αν θέλεις, το ξαναστέλνεις αποφεύγοντας να τα μεταφέρεις όταν αναφέρεσαι στους τρόπους που επιλύουν οι φοιτήτριες αυτό που ορίζεις σαν πρόβλημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή