Ένστολοι στα Πανεπιστήμια

 [Συνέντευξη στην Παναγιώτα Μπίτσικα για την εφημερίδα Documento]

Πώς θα χαρακτηρίζατε την πρωθυπουργική  εξαγγελία για ίδρυση ενός σώματος, προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που θα εδρεύει στις σχολές;

 

Θα το έλεγα αδιανόητο αλλά αυτό θα σήμαινε ότι είναι κεραυνός εν αιθρία. Όμως ήδη από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε η κυβέρνηση της ΝΔ έδειξε την διάθεση τόσο υποβάθμισης όσο και υποτίμησης των πανεπιστημίων. Σε πρακτικό επίπεδο μείωσε την χρηματοδότηση, έκλεισε πανεπιστημιακές σχολές και αναγνώρισε τα πτυχία των ιδιωτικών παραμάγαζων. Ταυτόχρονα, επιδόθηκε σε μια επίθεση σε ιδεολογικό επίπεδο και με άξονα τον «φόβο του εγκλήματος» και την ανοχή της ανομίας από την πανεπιστημιακή κοινότητα. Η εξαγγελία αυτή, υπονομεύοντας πλήρως το κύρος της πανεπιστημιακής κοινότητας, δίνει στην καταστολή παρουσία, πρόσωπο, υλικότητα. Την κάνει εικόνα, ορατή όχι για τους παραβάτες αλλά για τους νομοταγείς που πρέπει να εμπεδώσουν την προωθούμενη εικόνα των Πανεπιστημίων ως χώρου ανομίας και όχι έρευνας και γνώσης.

;

-Πώς πρέπει να απαντά η πανεπιστημιακή κοινότητα σε παραβατικές συμπεριφορές;

 

Τριάντα χρόνια στο πανεπιστήμιο, το τελευταίο που με απασχόλησε ήταν η παραβατικότητα, όταν μας έλειπαν οι στοιχειώδεις υποδομές για την ερευνητική και διδακτική δουλειά μας. Η υποχρηματοδότηση ήταν το μείζον πρόβλημα μας. Παραβατικότητα φυσικά και υπήρχε αλλά δεν ξεπερνούσε τις δυνατότητες της πανεπιστημιακής κοινότητας να την διαχειριστεί, χωρίς ακρότητες και υπερβολές. Εξάλλου, ήδη πριν καταργηθεί το άσυλο, υπήρχε η δυνατότητα να κληθεί από την διοίκηση η αστυνομία σε περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων. Με δυο λόγια, νομίζω ότι η παρουσία των ενστόλων στα πανεπιστήμια δεν απαντά σε κάποια αναγκαιότητα αλλά θα λειτουργεί μάλλον σε ένα συμβολικό επίπεδο: Μέσα από την υλικότητά της θα  εξεικονίζει  την ετοιμότητα του τιμωρητικού μηχανισμού  να επιβάλει τον νόμο και την τάξη, τροφοδοτώντας την αντίληψη ότι όλα τα μέλη της κοινότητας είναι εν δυνάμει θύματα. Ποια μεγαλύτερη περιφρόνηση στο δημόσιο πανεπιστήμιο;

-Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να διαπεράσει οριζόντια με την πολιτική της αστυνομοκρατίας όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής;

 

Ήδη το πράττει με αποκορύφωμα τις απαγορεύσεις ή τους περιορισμούς των διαδηλώσεων  Και δεν είναι τυχαίο. Σε περιόδους οικονομικής και πολιτικής κρίσης καθώς υποχωρεί το κοινωνικό κράτος αναδύεται το λεγόμενο ποινικό κράτος που διαχειρίζεται όχι μόνον την καθαρή εγκληματικότητα αλλά κάθε μορφή απείθειας

 
-Ποιος είναι ο ρόλος της Αριστεράς και των κινημάτων στον αγώνα υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων, των δημοκρατικών ελευθεριών αλλά και των εργασιακών δικαιωμάτων;

 

 Οι καθαρά κατασταλτικές μορφές διαχείρισης της κοινωνίας κάποια στιγμή θα εμφανίσουν ρωγμές καθώς η κοινωνική συναίνεση, ακόμα κι αν υπάρχει και δεν είναι κατασκεύασμα των ΜΜΜ, δεν είναι κάτι σταθερό και αναλλοίωτο στον βαθμό που αγνοούνται οι πραγματικές ανάγκες μιας χειμαζόμενης κοινωνίας. Ελπίζω ότι σ’ αυτές τις ρωγμές θα ξαναβρούν το ρόλο τους η Αριστερά και τα κινήματα