Un Chant d’amour, Jean Genet

Υπάρχει μια στενή σχέση ανάμεσα στα λουλούδια και τους κατάδικους. Η ευθραυστότητα και η λεπτότητα των πρώτων είναι της ίδιας φύσης με την κτηνώδη αναισθησία των τελευταίων. Η σεξουαλική μου έξαψη είναι η ταλάντωση από το ένα στο άλλο. Εάν πρέπει να απεικονίσω έναν κατάδικο – ή έναν εγκληματία – θα πρέπει να τον στολίσω πλούσια με λουλούδια ώστε, καθώς αυτός εξαφανίζεται κάτω από αυτά, θα γίνει ο ίδιος ένα γιγαντιαίο νέο λουλούδι.

 

Genet, J. (1992), The Cinema of Jean Genet – Un Chant d’amour, London: BFI publishing

Δύο κρατούμενοι ανοίγουν στον τοίχο που χωρίζει τα κελιά τους μια τρύπα, τόσο μεγάλη όσο να χωρά να περάσει ένα καλαμάκι: η ελάχιστη δυνατή δίοδος επικοινωνίας. Μέσα από αυτήν, ο ένας φυσάει τον καπνό από το τσιγάρο του στο πρόσωπο και το στόμα του άλλου. Διεγερμένοι οι δύο κρατούμενοι, αυνανίζονται στο κελί τους. Ένας δεσμοφύλακας που τους κοιτάζει, καταλαμβάνεται από σεξουαλικές φαντασιώσεις, ορμά στο κελί του ενός και τον χτυπά με ερωτική λύσσα. Στο τέλος της ταινίας, οι δύο κρατούμενοι, κατορθώνουν να επικοινωνήσουν τον έρωτα τους με μια ερωτική χειρονομία που καταργεί για μια ακόμα φορά την υλική κατασκευή που ορίζει την μεταξύ τους απόσταση: περνούν, χέρι με χέρι από τα κάγκελα του κελιού τους ένα μπουκέτο λουλούδια, χωρίς ποτέ να έχει δει ο ένας το πρόσωπο του άλλου.

                Η παραπάνω σκηνή είναι από το “Un Chant d’amour” του Jean Genet. Σ’ αυτήν την μόλις 25΄ ταινία του Genet, ο έρωτας και η σωματική απόλαυση απεικονίζονται ως η μόνη μορφή αντίδρασης απέναντι στους καταναγκασμούς του σωφρονιστικού συστήματος, ο μοναδικός τρόπος διαφυγής από τις συνθήκες εγκλεισμού που βιώνουν οι δύο κρατούμενοι, η μοναδική – και μοναχική – οδός προς την ελευθερία. Η επαναστατική απόφαση των δύο κρατούμενων να κάνουν έρωτα καταργώντας τον τοίχο που τους χωρίζει, συνιστά τη διάψευση της καταστολής, την ουσιαστική κατάργησή της. [εισαγωγή του άρθρου της Εύας Στεφανή, Γυναικεία σεξουαλικότητα και φυλακή στον ελληνικό εμπορικό κινηματογράφο: Το παράδειγμα της «Στεφανίας», στο  Κουκουτσάκη, Α.  (εισαγωγή, επιμέλεια)  ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΥΛΑΚΗΣ, 2006, εκ. ΠΑΤΑΚΗΣ]