Το τέλος του Δημόσιου Πανεπιστημίου, του Παναγιώτη Σωτήρη

26/09/2010 - 23:10

Οι εξαγγελίες Διαμαντοπούλου και Παπανδρέου στην περιβόητη «συνάντηση εργασίας» στους Δελφούς σηματοδοτούν της έναρξη της μεγαλύτερης πολεμικής επιχείρησης ενάντια στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Εκμεταλλευόμενοι τη συνθήκη «έκτακτης ανάγκης» που έχει επιβληθεί με το Μνημόνιο, επιδιώκουν να ανατρέψουν οτιδήποτε όρισε την ανώτατη εκπαίδευση στον τόπο μας και να εμπεδώσουν μια ακραία εκδοχή επιχειρηματικής εμπορευματοποιημένης κατάρτισης. Η παρουσία στη συνάντηση εργασίας του Πορτογάλου Υπουργού Επιστήμης, Τεχνολογίας και Ανώτατης Εκπαίδευσης, ενός πραγματικού «εκπαιδευτικού δολοφόνου» που σχεδίασε την πλήρη εφαρμογή της «Διαδικασίας της Μπολόνια» στην Πορτογαλία, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν.

Η εικόνα του μελλοντικού πανεπιστημίου που σκιαγράφησε η Διαμαντοπούλου ήταν εφιαλτική. Η πάγια κρατική χρηματοδότηση θα αντικατασταθεί από το περιβόητο «κουπόνι» (voucher) του φοιτητή και τα πανεπιστήμια θα διαγκωνίζονται για την προσέλκυση φοιτητών για να μην χρεοκοπήσουν, ενώ με αυτό τον τρόπο ανοίγει και ο δρόμος για την επιβολή διδάκτρων. Στο όνομα της αυτοτέλειας τα ΑΕΙ θα εξωθηθούν στην άγρα χορηγών και στην αναγκαστική εμπορευματοποίηση των παροχών τους. Η χρηματοδότηση θα εξαρτάται από μηχανισμούς τιμωρητικής αξιολόγησης με βάση αγοραία κριτήρια. Κάθε έννοια αυτοδιοίκησης και ακαδημαϊκής αυτοτέλειας των ΑΕΙ θα αναιρεθεί. Οι σύγκλητοι θα υποκατασταθούν από «συμβούλια διοίκησης» με εκπροσώπους των επιχειρήσεων και διορισμένους μάνατζερ, ενώ κάθε είδους συμμετοχή στη διοίκηση των φοιτητών και του μεγαλύτερου μέρους των διδασκόντων θα καταργηθεί. Με τις υποχρεωτικές συγχωνεύσεις ΑΕΙ και τον περιβόητο «εκπαιδευτικό Καλλικράτη» θα δούμε μαζικές καταργήσεις τμημάτων και συρρίκνωση ιδρυμάτων. Η μετάβαση από τα τμήματα στις Σχολές θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη ρευστοποίηση των πτυχίων και πλήρη αποσύνδεση ακαδημαϊκών τίτλων και επαγγελματικών δικαιωμάτων. Τα προγράμματα σπουδών θα «πιστοποιούνται» από ιδιωτικές εταιρείες οδηγώντας σε ακραίες μορφές τυποποίησης και ιδεολογικής αποστείρωσης. Οι αλλαγές στο σύστημα εξετάσεων και τους ρυθμούς σπουδών θα οδηγήσουν σε μαζικές διαγραφές φοιτητών. Η ζωντανή διδασκαλία και ο διάλογος μέσα στο αμφιθέατρο θα υποκατασταθεί από τα πακέτα «εκπαιδευτικού λογισμικού».

Εάν εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα, τότε θα μιλάμε για το τέλος του Δημόσιου Πανεπιστημίου, για την αναίρεση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του, για την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, για την αποστείρωση από κάθε κινηματική δράση, για την υπονόμευση του εργασιακού μέλλοντος των φοιτητών, για τον υποχρεωτικό εξοστρακισμό της κριτικής επιστημονικής σκέψης και του ριζοσπαστικού στοχασμού.

Η συμπόρευση όλων των πρυτανικών αρχών με την κυβερνητική πολιτική, η ανοιχτή συναίνεση της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ στον πυρήνα των μεταρρυθμίσεων, η επιμελώς καλλιεργημένη εχθρότητα προς τις κινητοποιήσεις, οι αυταπάτες όσων από την πανεπιστημιακή αριστερά θεώρησαν ότι το μείζον είναι οι «θετικές προτάσεις» και η εκκαθάριση της προηγούμενης αγωνιστικής ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ, τροφοδότησαν, δυστυχώς, την αλαζονεία της κυβέρνησης.

Απέναντι σε μια πρόκληση τέτοιου μεγέθους όσοι επιμένουν να αγωνίζονται για μια δημόσια ανώτατη εκπαίδευση που να αντιστοιχεί στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και τις διεκδικήσεις των κοινωνικών κινημάτων δεν έχουν άλλο δρόμο από αυτό την καθολική σύγκρουση με την επίθεση στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Η συγκρότηση μαχητικού αγωνιστικού μετώπου πανεπιστημιακών, φοιτητών, εργαζομένων στο πανεπιστήμιο, η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, η εμπιστοσύνη στη δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, η συμμαχία με το υπόλοιπο εκπαιδευτικό κίνημα και τους εργαζομένους μπορούν να κάνουν αυτή τη σύγκρουση νικηφόρα. Το οφείλουμε, ως αναπόδραστο ηθικό χρέος, σε όσους αγωνίστηκαν εδώ και πολλές δεκαετίες για τη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση.

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=10415

ισοβια στη μαριανθη πατσελή -δελτιο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ

                                       

                                                  ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΖΕΤΑΙ

Ισόβια στην Μαριάνθη Πατσελή επειδή δεν αντιμετωπίστηκε ως εξαρτημένη χρήστρια


Καταδικάστηκε σε ισόβια η Μαριάνθη Πατσελή εναντίον της οποίας είχαν ασκηθεί δύο ποινικές διώξεις για πώληση και κατοχή ναρκωτικών ουσιών. Κατάπληξη προκάλεσε η καταδικαστική απόφαση σε ισόβια  ενώ είναι εξαρτημένη χρήστρια και παρά την θετική παρέμβαση του εισαγγελέα ο οποίος τόνισε ότι δεν έχει καμία αμφιβολία όσον αφορά την επιστημονική τεκμηρίωση περί τοξικομανίας και την πραγματική κατάσταση της κατηγορουμένης.

Στην περίπτωση της  Μαριάνθης Πατσελή έχουμε για μια ακόμη φορά παραγνώριση του πνεύματος του νομοθέτη, αναφορικά με την αμφισβήτηση των γνωμοδοτήσεων περί τοξικομανίας. Η Μαριάνθη  Πατσελή καταδικάστηκε σε ισόβια επειδή αυθαιρέτως δεν κρίθηκε ως εξαρτημένη.

Ο βουλευτής Τάσος Κουράκης δήλωσε: «Η δικαιοσύνη μπορεί να είναι ανεξάρτητη δεν μπορεί όμως να είναι ανεξέλεγκτη ούτε πέραν των νόμων. Έχουμε επανειλημμένα τονίσει ότι η απόρριψη επιστημονικά και νομικά τεκμηριωμένης πραγματογνωμοσύνης οδηγεί σε αδιέξοδο την ορθή εφαρμογή των διατάξεων του νόμου για τους κρατούμενους για χρήση ναρκωτικών ουσιών και υπονομεύει το πνεύμα του νομοθέτη.

Το μείζον πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα των εξαρτημένων κρατουμένων δεν μπορεί να επιλυθεί με την φυλάκισή τους πόσο μάλλον με την μη αναγνώριση της ιδιαίτερης κατάστασής τους ως εξαρτημένων χρηστών».
                                        

25-9-10

                                             ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

πόσο απέχει το πανεπιστήμιο από τα δικαστήρια;

       ΨΗΦΙΣΜΑ 
ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ

ΕΛΑΤΗ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Πανεπιστημιακών εκφράζει την αμέριστη συμπαράστασή της στη συνάδελφο Στέλλα Καραγιάννη, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, η οποία καλείται στις 28/9/2010, από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, εναγόμενη από τους εκδότες  αδελφούς Κυριακίδη με το αιτιολογικό ότι το Φεβρουάριο του 2003 στην δίκη για τις υπερκοστολογήσεις των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων  κατέθεσε ενόρκως ψεύδη, με σκοπό να τους συκοφαντήσει και να τους δημιουργήσει σοβαρό επαγγελματικό πρόβλημα. Η κ. Καραγιάννη κατέθεσε ως μάρτυρας στο δικαστήριο, όπου με βούλευμα του Εφετείου Αθηνών, μετά από τη μηνυτήρια αναφορά που είχε καταθέσει το 1995 ενώπιον του δικαστηρίου ο τότε Υπουργός Παιδείας κ. Γ. Παπανδρέου, είχαν  παραπεμφθεί οι αδελφοί Κυριακίδη. Η συνάδελφος παρουσίασε στο δικαστήριο τα συμπεράσματα του ογκώδους πορίσματος  της Επιτροπής την οποία  είχε  συστήσει ο τότε Υπουργός Παιδείας κ. Π. Ευθυμίου με αντικείμενο τη διερεύνηση της ζημίας που υπέστη το ελληνικό δημόσιο από τις υπερκοστολογήσεις συγγραμμάτων.

Η κ. Καραγιάννη ως μέλος της Επιτροπής δούλεψε  εντατικά και  συστηματικά χωρίς κανένα προσωπικό όφελος  για ενάμιση χρόνο προκειμένου να υπερασπιστεί το δημόσιο πανεπιστήμιο. Έπραξε το καθήκον της στο ακέραιο  ως ακαδημαϊκός και υπεύθυνη πολίτης.  Είναι κατηγορούμενη γιατί το δικαστήριο την ημέρα της δίκης επέλεξε τυχαία αυτήν να παρουσιάσει το πόρισμα και όχι κάποιο από τα άλλα 2 μέλη της Επιτροπής που είχαν προταθεί από το Υπουργείο. Σήμερα διασύρεται  από τους αδελφούς Κυριακίδη άδικα (έχουν απαλλαχθεί από το δικαστήριο για άλλους λόγους και όχι γιατί αμφισβητήθηκε το πόρισμα της Επιτροπής στην οποία συμμετείχε η συνάδελφος), ταλαιπωρείται και υφίσταται ηθική και οικονομική ζημία, επειδή εκτέλεσε με συνέπεια το έργο που της ανατέθηκε από τον Υπουργό Παιδείας για τον υπολογισμό της ζημιάς του δημοσίου.

Η δικαστική δίωξη της καθηγήτριας Καραγιάννη αποτελεί πράξη εκφοβισμού των ακαδημαϊκών που δεν σιωπούν σε φαινόμενα εκμαυλισμού της δημόσιας διοίκησης. Η ακαδημαϊκή κοινότητα έχει ανάγκη από συναδέλφους που τιμούν το λειτούργημα τους όπως η συνάδελφος Στέλλα Καραγιάννη.

Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ θα καταθέσει το παρόν στην Γραμματεία της ΠΟΣΔΕΠ και θα ζητήσει από τη Γραμματεία της ΠΟΣΔΕΠ να αναθέσει σε μέλη της Διοικούσας Επιτροπής την εκπροσώπηση της ακαδημαϊκής κοινότητας στην σχετική ακροαματική διαδικασία.

Τέλος, η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ καλεί το Υπουργείο Παιδείας να πράξει το αυτονόητο συμπαραστεκόμενο στην συνάδελφο που διώκεται ακριβώς επειδή άσκησε με συνέπεια το καθήκον που της ανέθεσε.

Un Chant d’amour, Jean Genet

Υπάρχει μια στενή σχέση ανάμεσα στα λουλούδια και τους κατάδικους. Η ευθραυστότητα και η λεπτότητα των πρώτων είναι της ίδιας φύσης με την κτηνώδη αναισθησία των τελευταίων. Η σεξουαλική μου έξαψη είναι η ταλάντωση από το ένα στο άλλο. Εάν πρέπει να απεικονίσω έναν κατάδικο – ή έναν εγκληματία – θα πρέπει να τον στολίσω πλούσια με λουλούδια ώστε, καθώς αυτός εξαφανίζεται κάτω από αυτά, θα γίνει ο ίδιος ένα γιγαντιαίο νέο λουλούδι.

 

Genet, J. (1992), The Cinema of Jean Genet – Un Chant d’amour, London: BFI publishing

Δύο κρατούμενοι ανοίγουν στον τοίχο που χωρίζει τα κελιά τους μια τρύπα, τόσο μεγάλη όσο να χωρά να περάσει ένα καλαμάκι: η ελάχιστη δυνατή δίοδος επικοινωνίας. Μέσα από αυτήν, ο ένας φυσάει τον καπνό από το τσιγάρο του στο πρόσωπο και το στόμα του άλλου. Διεγερμένοι οι δύο κρατούμενοι, αυνανίζονται στο κελί τους. Ένας δεσμοφύλακας που τους κοιτάζει, καταλαμβάνεται από σεξουαλικές φαντασιώσεις, ορμά στο κελί του ενός και τον χτυπά με ερωτική λύσσα. Στο τέλος της ταινίας, οι δύο κρατούμενοι, κατορθώνουν να επικοινωνήσουν τον έρωτα τους με μια ερωτική χειρονομία που καταργεί για μια ακόμα φορά την υλική κατασκευή που ορίζει την μεταξύ τους απόσταση: περνούν, χέρι με χέρι από τα κάγκελα του κελιού τους ένα μπουκέτο λουλούδια, χωρίς ποτέ να έχει δει ο ένας το πρόσωπο του άλλου.

                Η παραπάνω σκηνή είναι από το “Un Chant d’amour” του Jean Genet. Σ’ αυτήν την μόλις 25΄ ταινία του Genet, ο έρωτας και η σωματική απόλαυση απεικονίζονται ως η μόνη μορφή αντίδρασης απέναντι στους καταναγκασμούς του σωφρονιστικού συστήματος, ο μοναδικός τρόπος διαφυγής από τις συνθήκες εγκλεισμού που βιώνουν οι δύο κρατούμενοι, η μοναδική – και μοναχική – οδός προς την ελευθερία. Η επαναστατική απόφαση των δύο κρατούμενων να κάνουν έρωτα καταργώντας τον τοίχο που τους χωρίζει, συνιστά τη διάψευση της καταστολής, την ουσιαστική κατάργησή της. [εισαγωγή του άρθρου της Εύας Στεφανή, Γυναικεία σεξουαλικότητα και φυλακή στον ελληνικό εμπορικό κινηματογράφο: Το παράδειγμα της «Στεφανίας», στο  Κουκουτσάκη, Α.  (εισαγωγή, επιμέλεια)  ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΥΛΑΚΗΣ, 2006, εκ. ΠΑΤΑΚΗΣ]

Capitalist Crisis, Communication & Culture

tripleC (cognition, communication, co-operation): Open Access Journal for a Global Sustainable Information Society.

Vol. 8. No. 2: Special Issue on Capitalist Crisis, Communication & Culture Edited by Christian Fuchs, Matthias Schafranek, David Hakken, Marcus Breen

http://www.triple-c.at/index.php/tripleC/issue/current

Suggested citation: Fuchs, Christian, Matthias Schafranek, David Hakken and Marcus Breen. Eds. 2010. Special issue on Capitalist crisis, communication & culture. tripleC (cognition, communication, co-operation): Open Access Journal for a Global Sustainable Information Society 8 (2): 193-309.

Capitalism […] is approaching an apocalyptic zero-point (Slavoj Žižek). What is the role of communication in the general situation of capitalist crisis? The global economic downturn is an indicator of a new worldwide capitalist crisis. The main focus of most public debates as well as of economic and policy analyses is the role of finance capital and the housing market in creating the crisis, less attention is given to the role of communication technologies, the media, and culture in the world economic crisis. The task of this special issue of tripleC is to present analyses of the role of ICTs, the media, and culture in the current crisis of capitalism. The seven papers focus on the causes, development, and effects of the crisis. Each paper relates one or more of these dimensions to ICTs, the media, or culture.

Capitalist Crisis, Communication, & Culture ­ Introduction to thee Special Issue of tripleC

Christian Fuchs, Matthias Schafranek, David Hakken and Marcus Breen (Special Issue Editors)

pp 193-204

http://www.triple-c.at/index.php/tripleC/article/view/228/189

Computing and the Current Crisis: The Significant Role of New Information Technologies in Our Socio-Economic Meltdown

David Hakken

pp 205-220

http://www.triple-c.at/index.php/tripleC/article/view/161/193

The Virtual Debt Factory: Towards an Analysis of Debt and Abstraction in the American Credit Crisis

Vincent R. Manzerolle

pp 221-236

http://www.triple-c.at/index.php/tripleC/article/view/149/192

Calculating the Unknown. Rationalities of Operational Risk in Financial Institutions

Matthias Werner and Hajo Greif

pp 237-250

http://www.triple-c.at/index.php/tripleC/article/view/184/194

Crisis, What Crisis? The Media: Business and Journalism in Times of Crisis

Rosario de Mateo, Laura Bergés, Anna Garnatxe

pp 251-274

http://www.triple-c.at/index.php/tripleC/article/view/212/195

Anglo-American Credit Scoring and Consumer Debt in the Subprime Mortgage Crisis of 2007 as Models for Other Countries?

Thomas Ruddy

pp 275-284

http://www.triple-c.at/index.php/tripleC/article/view/176/198

Crise, Genre et TIC: Recette pour une Schizophrénie Prononcée - L’Exemple de L’Afrique du Sud (in French)

Joelle Palmieri

pp 285-309

http://www.triple-c.at/index.php/tripleC/article/view/141/197