Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

μετρώντας ενοχές...



Ανάμεσα στα πιο εύκολα ζητήματα που έχουμε συζητήσει στην τάξη είναι τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων κοινωνιών αποκλεισμού και όχι ενσωμάτωσης. Πλούσια βιβλιογραφία βοηθάει τη συζήτηση, πολλά και τα παραδείγματα που ενίοτε  παραπέμπουν στην άμεση εμπειρία των συμμετεχόντων, ενώ και μόνον η αναφορά στις κατασκευές της κατηγορίας του Άλλου -του διαφορετικού, του αλλόδοξου, του μιαρού, του επίφοβου…-  λειτουργεί σαν συνεκτικό υλικό των επιμέρους επιχειρημάτων. Μοιάζει τόσο απλό που πολλές φορές ξεχνάω ότι είναι κι αυτή μια κατασκευασμένη πραγματικότητα που επιτελείται στον περιορισμένο χώρο της πανεπιστημιακής αίθουσας, ένα ακόμα μάθημα που θα ολοκληρωθεί με το πέρας των εξετάσεων και τα διδακτικά βιβλία, που με τόσο κόπο διάλεξα, θα μπουν στα κιβώτια των αναμνήσεων της φοιτητικής ζωής σαν ξεκινήσει η άγρια μάχη της επιβίωσης στην πραγματική ζωή. Απλό παράδειγμα μεγάλων επενδύσεων με μέτρια απόδοση αλλά η φτώχεια φέρνει γκρίνια ή άλλα παρατράγουδα και τους  τελευταίους μήνες βιώνω σαν αναπηρία τη δυσκολία μου να επικοινωνήσω νηφάλια τις σκέψεις μου. Για να το πω όσο πιο απλά γίνεται με ένα παράδειγμα ακόμα, εάν ήξερα πια τι εννοώ ως αριστερά, θα της θύμωνα που λίμαξε και, αντί να τρέφει, τρώει τα παιδιά της σαν να ήταν τούτη  η ανθρωποφαγία η ζωτική λύμφη που θα διαιωνίσει την ύπαρξή της, συντονισμένη με τις μεγάλες συζητήσεις που νομιμοποιούν τους αποκλεισμούς.  Έτσι κι αλλιώς, δηλαδή, η αίσθηση είναι αυτή της ορφάνιας ή του πένθους για τον αποκλεισμό απ’ τη συζήτηση για την πραγματική κρίση, που είναι εξ ορισμού ανθρωποφαγική και ούτε θα περίμενε κανείς να είναι διαφορετική, να μας δίνει χρόνο να βρούμε το βηματισμό μας, να βάλουμε στην άκρη τον καθρέφτη μας και να συνομιλήσουμε.
Ας επικοινωνήσω, λοιπόν, μια τελευταία είδηση, ενόψει μελλοντικού σχολιασμού της

Υπολογιστής-προφήτης προλαμβάνει το έγκλημα

Σούπερ λογισμικό βγαλμένο από το σινεμά υπολογίζει πού και πότε θα γίνει αξιόποινη πράξη

ΛΟΝΔΙΝΟ Η πραγματικότητα αντιγράφει το σινεμά (το οποίο, με τη σειρά του, αντέγραψε τη λογοτεχνία): εμπνεόμενο από την ταινία επιστημονικής φαντασίας «Μinority Report», ένα ειδικό πρόγραμμα που επινόησε και κατασκεύασε η εταιρεία ΙΒΜ θα προλαμβάνει το έγκλημα προτού καν αυτό συντελεστεί. Το κομπιούτερ- προφήτης, που θα προβλέπει και θα αποτρέπει το έγκλημα, χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ και αρχίζει να λειτουργεί πιλοτικά από αύριο στη Βρετανία.

Ο αμερικανικός κολοσσός ολοκλήρωσε το πρόγραμμα «CRUSΗ», αρκτικόλεξο του Criminal Reduction Utilising Statistical Ηistory, δηλαδή «Μείωση εγκληματικότητας με τη χρήση στατιστικής». Ενας υπολογιστής με πρόσβαση σε τόνους πληροφοριών, αναλύει εγκληματολογικά δεδομένα όπως προφίλ κακοποιών, στατιστικές, μέχρι και κλιματολογικές συνθήκες. Κατόπιν, δίνει την... ετυμηγορία του σχετικά με το πότε και το πού θα γίνει το επόμενο έγκλημα, ακριβώς όπως και στο προφητικό μυθιστόρημα «Μinority Report» του Φίλιπ Ντικ, που έγινε ταινία το 2002 από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ με πρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ. Στην ταινία, μια οργάνωση με το όνομα «Ρrecrime», επιχειρεί να σταματήσει τους επίδοξους δολοφόνους προτού διαπράξουν το έγκλημα χρησιμοποιώντας τρία άτομα με ψυχικά χαρίσματα.

Η αστυνομία του Μέμφις, στις ΗΠΑ, η οποία ήταν η πρώτη που έκανε χρήση του συγκεκριμένου προγράμματος, διαπίστωσε μια δραματική μείωση της εγκληματικότητας της τάξεως του 31%. Τη βοήθεια του συγκεκριμένου λογισμικού ζήτησε τον περασμένο Ιανουάριο και η αστυνομία του Χόλιγουντ, η οποία, με τη συνδρομή του «CRUSΗ», κατάφερε να συλλάβει, μέσα σε έναν μήνα, περισσότερους από 50 εμπόρους ναρκωτικών.

Διαβάστε περισσότερα:




Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ: ΟΙ ΑΔΕΙΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡAXΩΡΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ


Σήμερα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του θεσμού της φυλακής παραδέχονται την αποτυχία της φυλακής όχι απλώς να προετοιμάσει αλλά ούτε καν να επιτρέψει την κοινωνική επανένταξη των πρώην κρατουμένων.. Νομοθετικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των κρατούμενων καταστρατηγούνται, ακυρώνονται στην πράξη ή μετατρέπονται σε ευεργετήματα χορηγούμενα με ασαφή κριτήρια και με κυρίαρχο το επιχείρημα της ανάγκης να διαφυλαχθεί η τάξη και η πειθαρχία στις φυλακές και να προστατευθεί η κοινωνία από «ανέτοιμους να επανενταχθούν» εγκληματίες. Ο θεσμός των «αδειών», που είναι ο σημαντικότερος δίαυλος επαφής με τον έξω κόσμο και συμβάλλει στην κοινωνική επανένταξη, τείνει να εκλείψει με τη δικαιολογία της «κακής χρήσης αδείας» και την αναγωγή των εξαιρέσεων σε κανόνα. Το συμβούλιο της φυλακής παίρνει το ρόλο της Πυθίας, ο χρησμός υποκαθιστά τον νόμο και οι προβλέψεις για την κακή χρήση της άδειας μετατρέπονται από ενδεχόμενο σε βεβαιότητα, έτσι ώστε να νομιμοποιείται η ουσιαστική ακύρωση των σχετικών ρυθμίσεων. Τη ρητορική του φόβου, ο οποίος προσωποποιείται στον έγκλειστο πληθυσμό, τροφοδοτούν και τα ΜΜΕ καθώς δεκάδες δημοσιεύματα έχουν εμφανιστεί στα 18 χρόνια ύπαρξης του θεσμού της άδειας, τα περισσότερα με τον τίτλο «άφαντοι οι αδειούχοι κρατούμενοι», υπονομεύοντας έτσι τον ίδιο το θεσμό των αδειών και όχι απλώς τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις για τη χορήγησή τους. Από την εφαρμογή του θεσμού προκύπτει ότι ένα μικρό μόνο ποσοστό κρατουμένων (που δεν υπερβαίνει το 4%) κάνουν κακή χρήση του συγκεκριμένου δικαιώματος, ενώ και οι ποιοτικές αναλύσεις καταλήγουν σε θετική αποτίμηση. Πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως ο Ν. 3772/09 που ψηφίστηκε επί υπουργίας Δένδια αυστηροποιούν την πρακτική χορήγησης αδειών σχετικοποιώντας και τα κριτήρια, με αποτέλεσμα άδειες να περικόπτονται αναίτια ή και αναιτιολόγητα ή με τυπικές αιτιολογίες. Παραμένει επίσης το πρόβλημα των καταδικασθέντων με βάση το νόμο περί ναρκωτικών, καθώς με την τροπολογία του Ν. 3811/09 αυτοί εξακολουθούν να αποκλείονται από ευεργετικές διατάξεις όπως η χορήγηση άδειας και η μεταγωγή σε αγροτικά καταστήματα μετά την έκτιση του 1/5 της ποινής. Η χορήγηση άδειας χρόνο με τον χρόνο περιορίζεται, ενώ ουσιαστικά αποκλείεται και για τους αλλοδαπούς κρατούμενους καθώς στη μεγάλη πλειονότητά τους δεν έχουν τη δυνατότητα να δηλώσουν μόνιμη κατοικία (προϋπόθεση για τη χορήγηση άδειας) ενώ το ιδιαίτερο νομικό τους status συντείνει στην αντιμετώπισή τους ως εξ ορισμού επικίνδυνων. Γι’ αυτό σας καλούμε να στηρίξουμε το δικαίωμα των κρατουμένων στην άδεια και να τους αντιμετωπίζουμε ως μέρος της κοινωνίας και όχι ως εχθρό της.  


Συλλογή υπογραφών στο 
adeiesfylakes@gmail.com 

Στέλνουμε την υπογραφή μας γράφοντας όνομα, επάγγελμα και περιοχή